აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)

სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარეში, ყაზბეგის მუნიციპალიტეტში, კობის თემ
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ აბანო.

აბანო[2][3]სოფელი საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარის ყაზბეგის მუნიციპალიტეტში, (კობის თემში).[4] მდებარეობს თრუსოს ხეობაში, მდინარე თერგის მარცხენა ნაპირზე. ზღვის დონიდან 2160 მეტრზე. სტეფანწმინდიდან დაშორებულია 28 კილომეტრით. სოფლის განაპირას მდებარეობს ზაკაგორის ნასოფლარი და ზაკაგორის კოშკები.

სოფელი
აბანო

ხედი თრუსოდან
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე მცხეთა-მთიანეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი
თემი კობი
კოორდინატები 42°36′16″ ჩ. გ. 44°23′18″ ა. გ. / 42.60444° ჩ. გ. 44.38833° ა. გ. / 42.60444; 44.38833
ცენტრის სიმაღლე 2160
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 3 (2014)[1]
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 100 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი) — საქართველო
აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)
აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი) — მცხეთა-მთიანეთის მხარე
აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)
აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი) — ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი
აბანო (ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი)

ისტორია რედაქტირება

აბანო თრუსოს ხეობის ერთ-ერთი უძველესი დასახლებაა. ფაქტობრივად, ამ ხეობის ცენტრი. სოფელზე გადიოდა საქართველოსა და ჩრდილოეთ კავკასიის დამაკავშირებელი გზის ერთ-ერთი განშტოება. აბანოს მოსახლეობა ძველთაგანვე ქართული იყო. XVII საუკუნიდან შეერია ოსური წარმომავლობის ელემენტი. ადრინდელ შუა საუკუნეებში აბანო წანართის ხევში შედიოდა. XIV საუკუნიდან ქსნის ერისთავებს ემორჩილებოდა, ხოლო XVI–XVIII საუკუნეებში არაგვის საერისთავოს. რუსეთის მიერ საქართველოს მიერთების შემდეგ ჯერ ანანურის, შემდგომ დუშეთის მაზრის მთის ოლქის გამგეობაში იყო. აბანო შუა საუკუნეებში, როგორც თრუსოს ხეობის ცენტრი და აქ გამავალი გზის დამცველი, გარკვეულ სამხედრო-სტრატეგიულ პუნქტს წარმოადგენდა.

დემოგრაფია რედაქტირება

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში 3 ადამიანი ცხოვრობს.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
1926[5] 121 51 70
1989 18 - -
2002[6]   0 0 0
2014[4]   3 1 2

ლიტერატურა რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. http://www.geostat.ge/index.php?action=page&p_id=2152&lang=geo
  2. საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 13.
  3. საქართველოს გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 2009. — გვ. 13.
  4. 4.0 4.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 27 ივლისი 2016.
  5. სერგი მაკალათია, „ხევი“, ტფილისი, სახელმწიფო სასწავლო-პედაგოგიური გამომცემლობა, 1934 წ., გვ. 21.
  6. საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II