ვიკიპედია

ევგენი მიქელაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
ვიკიფიცირება, სტილის გამართვა, კატეგორია
ხაზი 1:
==[[File:Mikeladze.jpg|thumb|ევგენი მიქელაძე (დ. 06.27.1903 , ბაქო – გ. 1937 წელს, თბილსი–რეპრესირებულია)==]]
'''ევგენი მიქელაძე''' (დ. [[27 ივნისი]], [[1903]], [[ბაქო]] – გ. [[1937]], [[თბილსი]] – რეპრესირებულია), იყო ქართველი დირიჟორი, ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე.
 
დაამთავრა [[პეტერბურგი]]ს კონსერვატორია (ნ.მალკოსა და ა.გაუკის ხელმძღვანელობით). 1931–1837 წლებში [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] დირიჟორო იყო (1933 წლიდან მთავარი დირიჟორი, 1937 წელს სამხატვრო ხელმძღვანელი). 1933–1937 წლებში ხელმძღვანელობდა მის მიერ დაარსებულ საქართველოს სიმფონიურ ორკესტრს. მის რეპერტუარში იყო [[ბეთჰოვენი]]ს, [[ვაგნერი]]ს, [[ფრანც შუბერტი|შუბერტის]], [[ბრამსი]]ს, [[ბერლიოზი]]ს, [[პეტრე ჩაიკოვსკი|ჩაიკოვსკის]], [[სერგეი პროკოფიევი|პროკოფიევის]], [[იგორ სტრავინსკი|სტრავინსკის]] და სხვა ქმნილებანი. მიქელაძის საოპერო რეპერტუარში განსაკუთრებით გამოირჩეოდა [[ჟორჟ ბიზე|ბიზეს]] „კარმენი“, [[ჯუზეპე ვერდი|ვერდის]] „[[აიდა (ოპერა)|აიდა]]“ , „ოტელო“, [[ალექსანდრე ბოროდინი|ბოროდინის]] „თავადი იგორი“, [[ჯაკომო პუჩინი|პუჩინის]] „ტოსკა“, [[შარლ გუნო|გუნოს]] „ფაუსტი“, [[მოდესტ მუსორგსკი|მუსორგსკის]] „ბორის გოდუნოვი“, [[მელიტონ ბალანჩივაძე|მელიტონ ბალანჩივაძის]] „დარეჯან ცბიერი:, [[დიმიტრი არაყიშვილი|დიმიტრი არაყიშვილის]] „თქმულება შოთა რუსთაველზე“.
==ბიორგაფია==
 
მისი ხელოვნებისათვის დამახასიათებელი იყო მასშტაბურობა, მგზნებარე ტემპერამენტი, შინაგანი დისციპლინა. ევგენი მიქელაძემ ფართო მასშტაბით მოიპოვა დიდი ავტორიტეტი, მან სრულყო ქართული ეროვნული სადირიჟორო ხელოვნება .▼
ქართველი დირიჟორი, ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე. დაამთავრა პეტერბურგის კონსერვატორია (ნ.მალკოსა და ა.გაუკის ხელმძღვანელობით). 1931–1837 წლებში ოპერისა და ბალეტის თეატრის დირიჟორო იყო ( 1933 წლიდან მთავარი დირიჟორი, 1937 წელს სამხატვრო ხელმძღვანელი).1933–1937 წლებში ხელმძღვანელობდა მის მიერ დაარსებულ საქართველოს სიმფონიურ ორკესტრს. მის რეპერტუარში იყო ბეთხოვენის,ვაგნერის,შუბერტის,ბრამსის,ბერლიოზის,
[[File:Mikeladze.jpg|thumb|]]
ჩაიკოვსკის, პროკოფიევის,სტრავინსკის და სხვა ქმნილებანი. მიქელაძის საოპერო რეპერტუარში განსაკუთრებით გამოირჩეოდა ბიზეს „კარმენი“, ვერდის „აიდა“ , „ოტელო“, ბოროდინის „თავადი იგორი“, პუჩინის „ტოსკა“, გუნოს „ფაუსტი“, მუსორგსკის „ბორის გოდუნოვი“, მ.ბალანჩივაძის „დარეჯან ცბიერი:, დ.არაყიშვილის „თქმულება შოთა რუსთაველზე“.
▲მისი ხელოვნებისათვის დამახასიათებელი იყო მასშტაბურობა, მგზნებარე ტემპერამენტი, შინაგანი დისციპლინა. ევგენი მიქელაძემ ფართო მასშტაბით მოიპოვა დიდი ავტორიტეტი, მან სრულყო ქართული ეროვნული სადირიჟორო ხელოვნება .
==წყაროები==
*საქართველოსოს საბჭოთა ენციკლოპედია, თბილისი, 1975–1987▼
*მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი, თბილისი, 2007, ISBN 078-9941-0-0770-3▼
 
{{DEFAULTSORT:მიქელაძე, ევგენი}}
▲საქართველოსოს საბჭოთა ენციკლოპედია, თბილისი, 1975–1987
[[კატეგორია:ქართველები]]
 
[[კატეგორია:ქართველი დირიჟორები]]
▲მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი, თბილისი, 2007, ISBN 078-9941-0-0770-3
[[კატეგორია:დაბადებული 1903]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1937]]
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ევგენი_მიქელაძე“-დან