ევგენი მიქელაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

ქართველი დირიჟორი, ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე. დაამთავრა პეტერბურგის კონსერვატორია (ნ.მალკოსა და ა.გაუკის ხელმძღვანელობით). 1931–1837 წლებში ოპერისა და ბალეტის თეატრის დირიჟორო იყო ( 1933 წლიდან მთავარი დირიჟორი, 1937 წელს სამხატვრო ხელმძღვანელი).1933–1937 წლებში ხელმძღვანელობდა მის მიერ დაარსებულ საქართველოს სიმფონიურ ორკესტრს. მის რეპერტუარში იყო ბეთხოვენის,ვაგნერის,შუბერტის,ბრამსის,ბერლიოზის,

ჩაიკოვსკის, პროკოფიევის,სტრავინსკის და სხვა ქმნილებანი. მიქელაძის საოპერო რეპერტუარში განსაკუთრებით გამოირჩეოდა ბიზეს „კარმენი“, ვერდის „აიდა“ , „ოტელო“, ბოროდინის „თავადი იგორი“, პუჩინის „ტოსკა“, გუნოს „ფაუსტი“, მუსორგსკის „ბორის გოდუნოვი“, მ.ბალანჩივაძის „დარეჯან ცბიერი:, დ.არაყიშვილის „თქმულება შოთა რუსთაველზე“.

მისი ხელოვნებისათვის დამახასიათებელი იყო მასშტაბურობა, მგზნებარე ტემპერამენტი, შინაგანი დისციპლინა. ევგენი მიქელაძემ ფართო მასშტაბით მოიპოვა დიდი ავტორიტეტი, მან სრულყო ქართული ეროვნული სადირიჟორო ხელოვნება .