კანკელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[საქართველო]]ში გავრცელებულია კანკელი ქვისა და [[თაბაშირი]]სა, იშვიათად ხისა; შედარებით დაბალია, შედგება სვეტებისა და სვეტების შემაკავშირებელი [[თაღი|თაღებისაგან]], სულ ზემო ხაზი თაღების თავზე აუცილებლად ჰორიზონტალურია. კანკელი როგორც წესი შემკულია ორნამენტულიოთხი მახარებლისა და რელიეფური[[ღვთისმშობლის ხარება|ღვთისმშობლის ხარების]] მორთულობითხატებით. რელიეფები გვხვდება ქვის კანკელებზე (ქვემო ბარიერზე). თაბაშირისას კი მხოლოდ ჩუქურთმები ამკობს. დეკორატიულობის გასაძლიერებლად თაღებს ზოგჯერ კბილანები ჰქონდა. უძველესი კანკელები VIII—IX საუკუნეებს მიეკუთვნება, მაგრამ განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია XI საუკუნის ნიმუშები — [[საფარის მონასტერი|საფარი]]ს, [[ხოვლე|ხოვლის]], [[შიომღვიმე|შიომღვიმის]], [[სპეთის „ზედამაცხოვარი“|სპეთის]], [[პატარა ონი]]ს, გველდესის, [[ატენის სიონი|ატენის]], ურთხვისა და სხვა კანკელები. ზოგ მათგანს ამკობს ქვაზე ამოკვეთილი რელიგიური სცენები, რომლებიც შუა საუკუნეთა ქართული პლასტიკის საუკეთესო ნაწარმოებთა რიცხვს მიეკუთვნება, ხოლო [[არმაზი (ქსანი)|არმაზის]] ეკლესიის კანკელზე შემონახულია უძველესი მხატვრობის ნიმუში.