ტიხვინის ღვთისმშობლის ხატი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 6:
მოძღვრებმა ჯვრებით და ხატებით მოაწყეთ მისკენ მსვლელობა. მათ მრავალარიცხოვანი ხალხი შეუერთდა [[ფსალმუნი|ფსალმუნების]] გალობით.[[ლოცვა|ლოცვით]] და ცრემლებით შეევედრნენ [[ღვთისმშობელი|ღვთისმშობელს]], გაეხადა ისინი ღირსნი მიეღოთ ეს სიწმინდე. ხატმა შეიწირა მათი ლოცვა და მოძღვრებს გადაეცა. ხალხმა გადაწყვიტა, მთაზე მისთვის აეშენებინათ ტაძარი, მოჭრეს [[ხე]]ები და დაიწყეს მიწის თხრა და როცა მოსაღამოვდა, დაიშალნენ. [[ხატი]] მომავალი ტაძრის საძირკვეთან დაბრძანებული დატოვეს. დილით ხატი კვლავ გაუჩინარდა. ხალხმა დაიწყო გოდება და გულმხულვარე ლოცვა, უფალს გამოეცხადებინა ხატის ადგილსამყოფელი. ცოტა ხანში იხილეს ნათება, გაყვნენ სხივს და მივიდნენ მდინარე ტიხვინის მახლობლად [[უდაბნო]]ში. ხატი სწორედ აქ იმყოფელობა. იგი [[ჰაერი|ჰაერში]] იყო, არავითარი სადგომი არ ჰქონდა. უდაბნოში [[ჭაობი|ჭაობიანი]] იყო. გადაწყვიტეს აქ დაემუშავებინათ მიწა და აეგოთ ტაძარი.
ამ ამბის საუწყებლად ნოვგოროდში [[მთავარეპისკოპოსი|მთავარეპისკოპოსთან]] გაგზავნეს კაცი. მან მოსკოვის თავადს შეატყობინა ტიხვინში მომხდარი ეს სასიხარულო ფაქტი და ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ტაძრის აშენების შესახებ მისცა ლოცვა–კურთხევა, [[ტაძარი]] სწრაფად ააშენეს. ტაძარი უნდა ეკურთხებინათ მიძინებისათვის. მართმადიდებელთა მოსაწევად ამ ღირსესანიშნავ დღეზე გაგზავნეს ღვთისმოშიში მნათე გიორგი გაგზავნეს.
ტაძრის კურთხევის შემდეგ მოძღვრები გაემართნენ იმ ადგილას, სადაც გიორგიმ იხილა ღვთისმშობელი და [[წმინდა ნიკოლოზი]]. ამ ადგილას ააშენეს სამრეკლო წმინდა ნიკოლოზის სახელზე. ხოლო [[კუნძი]]საგან, რომელზედაც იჯდა დედა ღვთისა, გააკეთეს [[ხე|ხის]] [[ჯვარი]] და დადგეს სამრეკლოში.
ხაზი 14:
== ხატის სასწაულები ==
ერთ–ერთი [[ბერი]] აბრაამი, [[ფაილი:Tixvin-uspenskijsobor.jpg|300px|thumb|ტიხვინის მონასტერი]][[სერგიევის მონასტერი|სერგიევის მონასტრიდან]], მძიმედ დაავადდა. მივიდა აღსარებაზე მოძღვარ მარტირისთან. მან იცოდა ტიხვინის ღვთისმშობლის სასწაულები და ურჩია სულიერ შვილს, წასულიყო და ელოცა ხატის წინ. აბრაამი მივიდა ხატთან, თაყვანი სცა და მყისვე განიკურნა.
ამ სასწაულით განცვიფრებულმა მონასტრის წინამძღვარმა დატოვა იგი [[ტაძარი|ტაძარში]], მისცა გასაღები და დაავალა ღვთისმშობლის ხატის მოვლა. ამასობაში მოხუცი მარტირი ძალიან განიცდიდა რომ თვითონაც არ მივიდა ხატთან და ერთ დღესაც იხილა, [[ხატი]] მოუწოდებდა მასაც თავისთან. მარტირი წავიდა, თაყვანი სცა სასწაულმოქმედ ხატს და თვითონაც დარჩა იმავე მონასტერში. მაგრამ ცოტა ხანში ღვთის ნებით იგი მოშორებით [[უდაბნო]]ში გადავიდა. გადაწერა ხატის ასლი, თან წაიღო და დროს ატარებდა უწყვეტ მარხვასა და [[ლოცვა]]ში.
მან ისეთ სიწმინდეს მიაღწია, რომ ტიხვინის ღვთისმშობლის ხატის ასლით მრავალ სასწაულს აღასრულებდა. [[კაზანი]]ს მეფის შვილი კი მკვდრეთით აღადგინა ამ ხატმა. მადლიერმა მეფე სიმონმა მოხუც მარტირს [[უდაბნო]]ში აუშენა სავანე და[[ ტიხვინის ხატის სახელობის ღვთისმშობლის ტაძარი]]. ეს მონასტერი ცნობილია ზელენეცკის სახელწოდებით.
| |||