დანიელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

▲როდესაც [[ნაბუქოდონოსორ II|ნაბუქოდონოსორი]] შეიჭრა [[იუდეა]]ში და დაანგრია წმინდა ქალაქი [[იერუსალიმი]], ქალაქში დარჩენილი მოსახლეობა ტყვედ წაიყვანა [[ბაბილონი|ბაბილონში]]. [[ბიბლია|ბიბლიის]] მიხედვით, მეფემ საჭურისთა მთავარს უბრძანა, ტყვეთა შორის გამოერჩია სამეფო მოდგმიდან და დიდებულთაგან უნაკლო, შესახედავად მშვენიერი, ყველა სიბრძნეში დახელოვნებული, ნიჭიერი და სწავლის უნარიანი ყმაწვილები, რომელთაც შეეძლებოდათ მეფის კარზე სამსახურის გაწევა და [[ქალდეველები|ქალდეველთა]] მწიგნობრობისა და ენის შესწავლა. მეფის ბრძანება სეასრულეს. მეფემ ყმაწვილებს განუწესა ულუფა ტავისი სუფრიდან და ის ღვინო, ტავად რომ სვამდა. მან ბრძანა სამი წელიწადი ეწვრთნათ ისინი და ისე წარედგინათ მის წინაშე. ამ ყმაწვილებში [[იუდეა|იუდაელთაგან]] იყვნენ: დანიელი, (ხ)ანანია, (ყ)აზარია და მისაელი. სასახლეში მათ სახელები შეუცვალეს. დანიელს - ბელტეშაცარი უწოდეს, ხანანიას - შადრაქი, მისაელს - მეშაქი, ყაზარიას - ყაბედ-ნეგო. დანიელმა გადაწყვიტა არ გაუწმინდურებულიყო სამფო ულუფითა და ღვინით, ვინაიდან ეს ულუფა იმ [[ცხოველები|ცხოველთა]] და [[ფრინველები|ფრინველთა]] ხორცით მზადდებოდა, რომლის წამაც აკრძალული იყო [[მოსე]]ს [[მოსეს რჯული|რჯულით]] და ამასთან ის ხორცი ბაბილონის [[ღმერთი]]ს შესაწირიდან იყო. მან საჭურისთა მთავარს სთხოვა მისთვის და მისი სამი მეგობრისთვის ეძლიათ მხოლოდ [[ბოსტნეული]] და წყალი. საჭურისთა მთავარს პირველად შეეშინდა, ვაითუ ყმაწვილები გახდნენ და მეფე გამირისხდესო, მაგრამ დანიელმა სთხოვა, რომ ათი დღე გამოეცადა ისინი. ათი დღის სემდეგ ყმაწვილებს სახე უფრო გაულამაზდათ და ტანადაც უფრო სრულად გამოიყურებოდნენ, ვიდრე ის წაბუკები, სამეფო სუფრიდან რომ ღებულობდნენ ულუფას.

▲ნაბუქოდონოსორის შემდგომ ბაბილონის მეფე გახდა მისი ვაჟი [[ბელსაცარი]]. ერთხელ მან ნადიმი გაუმართა თავის ათას დიდებულს ნადიმზე მან ბრძანა, რომ [[ოქრო]]-[[ვერცხლი]]ს წურჭელი გაეშალათ, რომელიც ნაბუქოდონოსორის მიერ იყო [[სოლომონის იერუსალიმის ტაძარი|ტაძრიდან]] მოტაცებული. როცა ის ჭურჭელი მოიტანეს, მეფემ, მისმა დიდებულებმა და მათმა ცოლებმა იმ სასმისებით დაიწყეს [[ღვინო|ღვინის]] სმა და ადიდეს თავიანთი ოქროს, ვერცხლის, [[რვალი]]ს, [[რკინა|რკინის]], [[ქვა|ქვისა]] და [[ხე|ხის]] ღმერთები.

▲უეცრივ სამეფო დარბაზში, სადაც წვეულება იყო, გამოჩნდა კაცის თითები, რომელთაც კედელზე წერა დაიწყეწს, სასანთლის წინ. ამის დანახვაზე მეფეს შიშისგან ფერი ეცვალა, მოდუნდა და მუხლები აუკანკალდა. მან იყვირა, მომიყვანეთ ბააბილონელი ბრძენი კაცები, რათა აეხსნათ, თუ რა ეწერა კედელზე. იგი ამ სიტყვების ამხსნელს ჰპირდებოდა, რომ სამეფოს მესამედმთავრად გახდიდა. მაგარმ ბაბილონელმა სწავლულებმა ვერ ახსნეს, თუ რა ეწერა კედელზე.

▲დედოფალმა ეს რომ გაიგო, პალატში სევიდა და მეფეს უთხრა, რომ დანიელში არის ღმერთის სული, გონიერება და ცოდნა და უნარი სიზმრების ახსნისა, იგავთა განმარტებისა და ხლართების გახსნისა. მოიყვანეს დანიელი და მეფემ სთხოვა, ამოეკითხა ის გაუგებარი სიტყვები და განემარტა მათი მნიშვნელობა.

▲დანიელმა ბელსაცარს უთხრა, რომ ღმერთი მრისხანებს მის ამპარტავნებასა და გულმხეცობაზე. და იმის გამოც, რომ წმინდა სასმისებით სვამს ღვინოს და ამ დროს კერპებს ადიდებს. სემდგომ მან უთხრა, რომ კედელზე წერია: ”მენე, მენე, თეკელ უფარსინ”. და ეს სიტყვები ასე განიმარტება: მენე - დაითვალა ღმერთმა შენი სამეფოს დღეები და დაასრულა იგი; თეკელ - სასწორზე აიწონე და მსუბუქი აღმოჩნდი; უფარსინ - გაიყოფა სენი სამეფო და [[მიდია|მიდიელებსა]] და [[სპარსელები|სპარსელებს]] მიეცემა იგი.

▲დანიელი ბრძანების მიუხედავად, არ წყვეტდა ღმერათის მიმართ ლოცვას. მას ჩვეულებად ჰქონდა დღეში სამჯერ მოეყარა მუხლი და ელოცა ტავისი ქორედის სარკმელთან. ლოცვაში დანიელი ღებულობდა ძალას, ნუგეშსა და კურთხევას. ხალხი, რომელთაც სძულდათ დანიელი, დაუდარაჯდნენ და თავს მაშინ წაადგნენ, როდესაც იგი ლოცულობდა უფლის წინაშე და მოწყალებას სთხოვდა მას.<ref>(დან. 6,1-11)</ref> დანიელის მოძულენი მივიდნენ დარიოს მეფესთან და უთხრეს, რომ დანიელი მეფეს არად აგდებდა, არც მის ბრძანებას მიიჩნდვდა რამედ, დღეში სამჯერ ლოცულობდა ტავისი ღმერთის მიმართ. ეს რომ მეფემ გაიგონა, დაღონდა და გადაწყვიტა რაიმეთი ეშველა დანიელისათვის, მაგრამ მეფეს უმალვე მოაგონეს, რომ მისი ხელით გამოცემული ბრძანების დარღვევა არ შეიძლებოდა. მაშინ მეფემ ბრძანა დანიელი [[ლომი|ლომების]] ხაროში ჩაეგდოთ. დარიოსმა იცოდა რა, რომ დანიელის ღმერთი დიდი ღმერთი იყო, უთხრა მას: შენი ღმერთი, რომელსაც სენ ერთგულად ემსახურები, ის გადაგარჩენსო. შემდგომ მეფე დაბრუნდა სასახკლ;ეში და სეწუხებული უვახშმოდ დაწვა. მას მთელი ღამე არ სძინებია. განთიადზე ის ხაროსთან მივიდა და ნაღვლიანი ხმით ჩასძახა დანიელს: ცოცხალი ღმერთის მსახურო დანიელ, თუ შეძლო შენი გადარჩენა იმ ღმერთმა, ერთგულად რომ ემსახურებიო? დანიელი გამოეპასუხა დარიოსს: ჩემმა ღმერთმა ანგელოზი გამომიგზავნა, მან პირი შეუკრა ლომებს და მათაც არა მავნეს რა, ღვთის წინაშე სუფთა აღმოვჩნდი. და არც შენს წინაშე მიმიძღვის ბრალიო. დიდიად გაიხარა დარიოსმა და ბბრძანა მისი ხაროდან ამოყვანა. მან ნახა, რომ დანიელი მართლაც უვნებელი იყო. მეფის ბრძანებით, მოიყვანეს ის ხაკლხი, რომლებმაც დააბეზღეს უცოდველი დანიელი და ლომებთან ჩაყარეს. მხეცებმაც ჰაერშივე დაიჭირეს და დაფლითეს ისინი.

▲[[ფაილი:Daniel Barry Kent.JPG|thumb|200px|[[დანიელის საფლავი]]. [[სუზი]].]]