ალექსანდრე ორბელიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
+კატ., ds
ხაზი 1:
<br />'''ალექსანდრე ორბელიანი''' - პოეტი, პროზაიკოსი, დრამატურგი, პუბლიცისტი, ქართველ რომანტიკოსთა უფროსი თაობის წარმომადგენელი და [[ერეკლე II|ერეკლე მეფის]] შთამომავალი დაიბადა [[1802]] წელს. ალექსანდრე სწავლობდა კეთილშობილთა სასწავლებელში, შემდეგ პეტერბურგის სამხედრო სასწავლებელში ეწეოდა თვითგანვითარებას. [[1828]] წელს აირჩიეს [[თბილისი]]ს მაზრის თავადაზნაურობის წინამძღოლად.ალექსანდრე მონაწილეობდა [[სპარსეთი]]სა და [[ოსმალეთი]]ს წინააღმდეგ ბრძოლებში. [[1829]] წელს მსახურობდა მრჩეველის თანამდედობაზე გუბერნიის სამმართველოში. იგი იყო [[1832]] წლის შეთქმულების ერთ-ერთი ხელმძღვანელი და ორგანიზატორი, რისთვისაც დააპატიმრეს და გადაასახლეს ორენბურგში. სამშობლოში დაბრუნებისთანავე[[ 1840]] წელს ჩაება საზოგადოებრივ ცხოვრებაში: მონაწილეობდა ჟურნალ "ცისკრის"„ცისკრის“ აღდგენაში (რომელშიც აქვეყნებდა თავის თხზულებებს), ზრუნავდა ქართული [[თეატრი]]ს აღორძინების, ჟურნალ-გაზეთების დაარსების, სკოლების გახსნაში.
 
<br />ალექსანდრე ორბელიანი ავტორია ლექსების, მოთხრობების, დრამების, მემუარების და პუბლიცისტური წერილების. მისი პირველი ლექსი,,მთოვარე" „მთოვარე“ გამოქვეყნდა [[1832]] წელს ,,სალიტერატურონი„სალიტერატურონი ნაწილნი ტფილისის უწყებათანში"უწყებათანში“. ალექსანდრე იყო ერთ-ერთი პირველი ურითმო ლექსის ავტორი ახალ ქართულ [[პოეზია]]ში. მისი საკმაოდ მრავალფეროვანი ლიტერატურული მემკვიდრეობა თემატურად თითქმის ერთ საკითხს ეხება _. ესაა ქართველთა "დაცემული„დაცემული ვინაობის"ვინაობის“ გარკვევა. მწერლის მზერა საქართველოს წარსულს იყო მიპყრობილი, წარსულის იდეალიზაცია, მისი სიდიადის წარმოჩენა იყო ალექსანდრეს მთავარი მიზანი.
ყურადღებას იმსახურებს ა. ორბელიანის ,, მემუარები",რომელშიც გადმოცემულია მწერლის თანადროული საქართველოს ვითარება, მაშინდელი საზოგადოებრივი ცხოვრების დამახასიათებელი სურათები და ეთნოგრაფიული ხასიათის ნაშრომი ,,ივერიანელების გალობა, [[სიმღერა]] და ღიღინი". 60-იანი წლების დასაწყისში მან მხარი დაუჭირა ერთიანი სალიტერატურო ენის დამკვიდრებას და მოითხოვა ძველი ქართული სალიტერატურო ენის აღდგენა, რათა იგი დასდებოდა საფუძვლად თანადროული მწერლობის განვითარებას.ალექსანდრე ორბელიანი გარდაიცვალა [[1869]] წელს.
 
ყურადღებას იმსახურებს ა. ორბელიანის ,„მემუარები“, მემუარები",რომელშიც გადმოცემულია მწერლის თანადროული საქართველოს ვითარება, მაშინდელი საზოგადოებრივი ცხოვრების დამახასიათებელი სურათები და ეთნოგრაფიული ხასიათის ნაშრომი ,,ივერიანელების„ივერიანელების გალობა, [[სიმღერა]] და ღიღინი"ღიღინი“. 60-იანი წლების დასაწყისში მან მხარი დაუჭირა ერთიანი სალიტერატურო ენის დამკვიდრებას და მოითხოვა ძველი ქართული სალიტერატურო ენის აღდგენა, რათა იგი დასდებოდა საფუძვლად თანადროული მწერლობის განვითარებას.ალექსანდრე ორბელიანი გარდაიცვალა [[1869]] წელს.
 
{{DEFAULTSORT:ორბელიანი, ალექსანდრე}}
[[კატეგორია:ქართველები]]
[[კატეგორია:ქართველი პოეტები]]
[[კატეგორია:დაბადებული 1802]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1869]]