პალეოგრაფია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Paleografia_JoanaAristotle latin manuscript.jpg‎|thumb|ლათინური ხელნაწერი]]

'''პალეოგრაფია''' (ბერძ. {{lang-el|παλαιóς}} ძველი და მნიშვნელოვანი, {{lang-el2|γράφειν}} წერა) --— [[ისტორია|ისტორიულ]]-[[ფილოლოგია|ფილოლოგიური]] დისციპლინაა, რომელიც შეისწავლის წერილობითი წყაროების გარეგან მხარეს, კერძოდ, პალეოგრაფია იკვლევს [[დამწერლობა|დამწერლობის]] წარმოშობა-განვითარებას, წერის პროცესთან დაკავშირებულ საკითხებს --— საწერ მასალასა და იარაღს, ხელნაწერის მხატვრულ შემკობას, ხელნაწერი წიგნის მომზადებას, დაქარაგმების (შემოკლებით წერის) წესებს, განკვეთილობისა და სასვენ ნიშნებს, პირობით ნიშნებს, [[ჭვირნიშანი|ჭვირნიშნებს]], [[კრიპტოგრაფია|კრიპტოგრაფიას]] (საიდუმლო დამწერლობას).

პალეოგრაფია, როგორც სამეცნიერო ცოდნის სპეციალური სფერო, გაჩნდა XVII ს.-ის ბოლოსა და XVIII ს.-ის დასაწყისში, როგორც [[ლათინური დამწერლობა|ლათინურისა]] და [[ბერძნული დამწერლობა|ბერძნულის]], ე.ი. ”ნამდვილად„ნამდვილად ძველი”ძველი“ დამწერლობის შემსწავლელი მეცნიერება.

XIX ს.-ის ბოლოდან პალეოგრაფიას გამოეყო დამოუკიდებელი განშტოებები: [[ეპიგრაფიკა]] და [[პაპიროლოგია]] (პაპირუსზე ტექსტების შესწავლა), აგრეთვე შედარებით ახალი დარგები --— [[ფილიგრანოლოგია]] და [[კოდიკოლოგია]]. ამგვარ ცვლილებებს შესაბამისი კორექტივები შეჰქონდათ თავად პალეოგრაფიის განმარტებაში.

XX ს.-ის შუა წლებიდან პალეოგრაფიაში გამოიკვეთა ტენდენცია, კვლევის სფეროში ჩაერთოთ ყველა სახის ძეგლების დამწერლობა, მიუხედავად მათი მასალისა, ე.ი. პალეოგრაფიის შესწავლის ობიექტი გახდა არა მხოლოდ დამწერლობა [[სანთლის დაფები|სანთლის დაფებზე]], [[პერგამენტი|პერგამენტზე]], [[ქაღალდი|ქაღალდზე]], არამედ წარწერები მყარ საგნებზე, პაპირუსზე.

XX ს.-ის 50-იან წლებამდე პალეოგრაფია თავისი მნიშვნელობის შესაბამისად მხოლოდ ძველ ხელნაწერებს შეისწავლიდა. მეცნიერები სულ უფრო ხშირად აყენებდნენ საკითხს ახალი დროის დოკუმენტების პალეგრაფიული შესწავლის აუცილებლობის შესახებ, ამასთანავე, მეცნიერთა ნაწილი მიზანშეწონილად მიიჩნევდა , ეს სფერო ახალ დისციპლინად გამოყოფილიყო --— ”ნეოგრაფიის”„ნეოგრაფიის“, ”ნეოტეროგრაფიის”,„ნეოტეროგრაფიის“ ან ”დამწერლობათმცოდნეობის”„დამწერლობათმცოდნეობის” სახელწოდებით.

სხვადასხვა დამწერლობას სწავლობს სათანადო პალეოგრაფია, ქართულს --— ქართული პალეოგრაფია, ბერძნულს --— ბერძნული და ა.შ.