არქიეპისკოპოსიმთავარეპისკოპოსი '''ალექსი ( I ) (ოპოცკი)''', საქართველოს ექსარხოსი (10 ნოემბერი 1901 - 1 ივლისი 1905).<br />
ალექსი (ალექსი ალექსის ძე ოპოცკი), დაიბადა 1837 წლის 12 დეკემბერს, ფსკოვის გუბერნიაშიგუბერნიის სოფ ოპოჩკიში, მღვდლის ოჯახში 1837 წელს. სწავლა დაასრულა პეტერბურღის სასულიერო აკადემიაში 1863 წელს. 1864 წელს დაინიშნა ვილნის სასულიერო სასწავლებლის ინსპექტორად და მასწავლებლად. 1866 წელს ეკურთხა და დაინიშნა მრევლის მღვდლად ნიკოლოზის სამრევლოს ეკკლესიაში ქ. ვილნოშივე. 1871 წ. დაინიშნა წინამძღვრად სოფიის საკრებულო ტაძარში და დარჩა ამ ადგილზე 20 წლის განმავლობაში. 1891 წელს დეკანოზი ალექსი დაქვრივდა და ბერად შედგა, შემდეგ არხიმანდრიტობა მიიღო და დაინიშნა რექტორად ლიტოვისლიტვის სასულიერო სემინარიაში. 1893 წ. იგი ეპისკოპოსად იქნა აყვანილი და დაინიშნა ნიჟნი ნოვგოროდის ეპარქიის ქორ-ეპისკოპოსად ბალახნინის ეპისკოპოსის წოდებით. 1896 წელს დაინიშნა ვიატკის ეპისკოპოსად.<br />
1901 წლის 10 ნოემბერს დაინიშნა საქართველოს ექსარხოსად. 1902 წლის 6 მაისს დაჯილდოვდა ბრილიანტის ჯვრით<br />
1905 წელს გადაყვანილ იქნა ტვერისა და კაშირას მთავარეპისკოპოსად.
1910 წლიდან ჩამოშორდა აქტიურ სამღვდელო საქმიანობას, დასახლდა მოსკოვში, დონის მონასტერში, სადაც მიიცვალა და დაიკრძალა 1914 წლის 21 დეკემბერს.
