ოსეთის სასულიერო კომისია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
მ +კატ. |
||
ხაზი 3:
ოსეთის სასულიერო კომისიის საქმიანობისადმი დიდ ინტერესს იჩენდნენ ქართველი სახელმწიფო და სასულიერო მოღვაწეები. [[1746]] წელს [[თბილისი|თბილისში]] [[თეიმურაზ I]]-მა და [[ანტონ I]]-მა დიდი პატივით მიიღეს ამ კომისიის წევრი [[ეფრემ ჯანდიერი]]. კომისიის ხელმძღვანელი [[არქიმანდრიტი]] პახომი [[საქართველო]]დან ფულად სახსრებს იღებდა [[ჩრდილოეთი კავკასია|ჩრდილოეთ კავკასიაში]] [[ქართველები|ქართველთა]] [[ტყვე]]ების გამოსასყიდად და [[სამშობლო]]ში დასაბრუნებლად. მას ბრალად დასდეს, თითქოს [[ოსები]]ს საქართველოს ქვეშევრდომობაში შეყვანა სურდა.
[[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1768-1774)|1768-1774 წლების რუსეთ-ოსმალეთის ომის]] წინ ქართველი მეფე მთავრების პოზიციის გასარკვევად, საქართველოში ჩამოვიდა კომისიის წევრი გრიგოლ რომანიშვილი. იგი მიიღეს [[ერეკლე II|ერეკლემ]] და [[სოლომონ I]]-მა. [[1768]] წელს იგი თურქების აგენტებმა მოკლეს გურიაში. ოსეთის სასულიერო კომისია ოსთა შორის ქართულ მწიგნობრობას ავრცელებდა. პახომი და გრიგოლ ოს ბავშვებს ქართულ წერა-კითხვას ასწავლიდნენ, სინოდის დავალებით ქართულიდან ოსურ ენაზე საეკლესიო ხასიათის წიგნებს თარგმნიდნენ და საამისოდ უყენებდნენ [[ქართული ანბანი|ქართულ ანბანს]]. 1753 წლიდან პახომის ინიციატივით ქურთათის ხეობაში 30 ბავშვისათვის უნდა გახსნილიყო სკოლა, მაგრამ იგი მხოლოდ 1764 წელს გაიხსნა მოზდოკის ციხესიმაგრესთან.
==ლიტერატურა==
*''თოგოშვილი გ.,'' საქართველო-ოსეთის ურთიერთობა XV-XVII საუკუნეები, თბ., 1969;
*''ხანთაძე შ.,'' ქართველი მოღვაწეები ჩრდილო კავკასიაში XVIII საუკუნეში, «ს. ჯანაშიას სახელობის საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის მოამბე», 1957, ტ. 19A და 20B;
*''თოგოშვილი გ.'', [[ქსე]], ტ. 7, გვ. 593, თბ., 1984
[[კატეგორია:რუსეთის იმპერია]]
| |||