ნიკორწმინდის ეპარქია: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ნიკორწმინდის ეპარქია''' - [[საქართველო]]ს ეკლესიის სამღვდელმთავრო [[დასავლეთ საქართველო]]ში, მოიცავს ისტორიულ კუთხეს - [[რაჭა]]ს. სამღვდელმთავროს აღმოსავლეთიდან ესაზღვრება [[ნიქოზისა და ცხინვალის ეპარქია]], დასავლეთიდან - [[ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქია|ცაგერისა და ლენტეხის]], სამხრეთიდან - [[ქუთაის-გაენათის ეპარქია|ქუთაის-გაენათისა]] და [[საჩხერე-ჭიათურისჭიათურისა და საჩხერის ეპარქია|საჩხერე-ჭიათურის ეპარქიები]], ჩრდილოეთი მიჯნა [[კავკასიონი]]ს ცენტრალური ქედს მიჰყვება საქართველო-[[რუსეთი]]ს სახელმწიფო საზღვარზე.

ნიკორწმინდის ეპარქია საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალიის გაუქმებამდე (დას. საქართველოში [[1821]] წლამდე) არსებობდა. [[1810]] წ.წელს კი [[იმერეთის სამეფოებისსამეფო]]ს გაუქმების შემდეგ შეიცვალა ადგილობრივი საეკლესიო წყობილება. მანამდე არსებულ ეპარქიათა რიცხვი [[1819]]-[[1821]] წლების ცნობილი [[იმერეთის აჯანყება|იმერეთის აჯანყებისთვის]] ოთხამდე შემცირდა - ქუთაისის, გელათის, [[ხონი]]ს და ნიკორწმინდის - აჯანყების სასტიკად ჩახშობის შემდეგ 1821 წ.წელს რუსეთის [[სინოდი]]ს 19 ნოემბრის ბრძანებით იმერეთი ერთ ეპარქიად გაერთიანდა. იმერეთში არსებული ეპარქიებიდან შეიქმნა მხოლოდ ერთი - [[იმერეთის ეპარქია]], კათედრის ცენტრით ქუთაისში. ეპარქიის მმართველობა, [[იმპერატორი]]ს ნება-სურვილით, სოფრომს (წულუკიძეს), მანამდე ნიკორწმინდის ეპისკოპოსს მიანდვეს. სოფრომს რუსეთის სინოდმა [[არქიეპისკოპოსი]]ს წოდება მიანიჭა.

ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ, [[1917]] წ.წელს აღდგა ნიკორწმინდის ეპარქიაც. გასაგები მიზეზების გამო XX ს. 20-70 წწ. ეპარქია ფაქტობრივად მღვდელმთავრის გარეშე იყო, კათედრა შეთავსებული ჰქონდა ხან საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს, ხან მეზობელ ეპარქიათა მღვდელმთავრებს.