ხევის კავკასიონი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ხევის კავკასიონი აგებულია უმთავრესად იურული თიხაფიქლებით, ქვიშაქვებით, კირქვებითა და მერგელებით. ეს ნალექები გამსჭვალულია დიაბაზის ინტრუზიული ძარღვებით. მნიშვნელოვნადაა გავრცელებული [[პალეოზოური ერა|პალეოზოური]] გრანიტები, გნაისები და დიორიტები, მეოთხეული ეფუზივები, მყინვარული ნაფენები და დელუვიონი. ხევის კავკასიონის ძირითადი ოროგრაფიული ერთეულებია: მთავარი ქედის ჩრდილოეთ კალთა (მწვერვალები: ზილგახოხი, [[ყადლასანი]], [[ლაღზწითი]], [[ლაგათისარი]], [[ხორისარი]], [[ნარვანხოხი]], [[სადუცია]], [[ქვენამთა]]; უყელტეხილები: [[ურუსთა|ურუსთის]], [[ჯვრის ურელტეხილი|ჯვრის]] , გუდამაყრის). ჩრდილოეთით აღმართულია [[ხოხის ქედი]] (მწვერვალები: [[სივერაუტი]], [[ჯიმარა]], [[სუათისი]], [[მაილი]], [[მყინვარწვერი]]). მაღალია აგრეთვე [[შავანის ქედი|შავანისა]] და [[ყუროს ქედი|ყუროს ქედები]]. ხევის კავკასიონის სხვა ოროგრაფიული ერთეულებია: მდინარე თერგის ხეობა (ზემო წელში თრუსოს, [[სტეფანწმინდა]]ს ქვემოთ ე.წ. [[დარიალის ხეობა]]), ყაზბეგისა და [[სნო]]ს ქვაბულები. აქ გაბატონებულია ტექტოგენურ-ეროზიული მაღალმთიანი [[რელიეფი]]. ფართოდ არის გავრცელებული ახალგაზრდა ვულკანური რელიეფი, მყინვარული და ხვა ფორმებიც.

ხევის კავკასიონს ახასიათებს [[ჰავა|ჰავის]] სიმაღლებრივი ზონალურობა. სოფელ [[კობი]]ს ქვემოთ, 1740-1960 [[მეტრი]]ს ფარგლებში, ზომიერად ნოტიო ჰავაა. იცის ცივი [[ზამთარი]] და ხანგრძლივი გრილი [[ზაფხული]], საშუალო წლიური ტემპერატურა 2,8 დან 4,9-მდეა. აბსოლიტური მინიმუმი -34, აბსოლიტური მაქსიმუმი 29-32. უფრო ზემოთ ზომიერად ცივზამთრიანი და მოკლეზაფხულიანი ჰავაა, მაღლა მას ცვლის მაღალმთის ზომიერად ნოტიო ჰავა, სადაც ნამდვილი ზაფხული არ იცის. ყვალაზე მაღალ ადგილებში კი მუდმივთოვლიან-მყინვარებიანი მაღალმთის ჰავაა.