გოტიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
მNo edit summary |
||
ხაზი 1:
{{ვიკიფიცირება}}
▲სოციოლოგიაში, ანთროპოლოგიასა და კულტურულ მეცნიერებებში სუბკულტურა უკავშირდება ადამიანთა ჯგუფს, რომელთაც გააჩნიათ საკუთარი კულტურა, რაც განასხვავებს და გამოჰყოფს მათ დანარჩენი მსოფლიო კულტურისაგან. სწორედ ქვეჯგუფის მრწამსი და შეხედულებები კი იწოდება ხშირად სუბკულტურად. გოთური სუბკულტურა არის ერთ–ერთი თანამედროვე სუბკულტურა, რომელიც მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში არსებობს. იგი აღმოცენდა გაერთიანებულ სამეფოში ადრეულ 1980–იან წლებში გოთიკური როკის სცენაზე, როგორც პოსტ პანკის ჟანრის განშტოება. გოთური სუბკულტურა ასოცირებულია განსაკუთრებულ მუსიკალურ გემოვნებასთან, ესთეტიკასთან, მოდასთან. გოთები იცვამენ პანკურ, ანდროგენულ, შუა საუკუნეების, რენესანსისა და ვიქტორიანული ეპოქისათვის დამახასიათებელი სტილის ტანისამოსს. ეს ყველაფერი კი კომბინაციაში მოჰყავთ ძირითადად შავ მორთულობასთან, სპეციფიკურ მაკიაჟთან და თმების ვარცხნილობასთან.
==იდეოლოგია==
ყველაზე რთული და საინტერესო გოთურ სუბკულტურაში არის მათი იდეოლოგია. მისი ზუსტი განსაზღვრება მეტად რთულია სხვადასხვა მიზეზის გამო. ტრადიციულად, საზოგადოება, ადამიანები სწამებენ გოთებს, რომ ისინი არიან მუდამ დეპრესიაში, უჩვეულოდ შეუწყნარებლები, მოძალადეები, თვითმკვლელობისაკენ მიდრეკილები, ვამპირები ან ისეთები, ვისაც სჯერა, რომ ვამპირია, სადომაზოხისტები, სატანისტები, მუსიკოსები, მხატვრები თუ სხვა სახის არტისტები, ატარებენ შავს (ზოგი, პირიქით, თეთრს), იღებავენ თმას, იკეთებენ თეთრ მაკიაჟს მთელ სახეზე.
▲ტუშა, 15 წლის (ქართველი ემო): ემოსა და გოთს შორის ძალიან დიდი განსხვავებაა, რომ შეხედავ, ეგრევე მიხვდები, რომ ის სხვაა და ეს – სხვა, რომ სხვადასხვა სამყაროში ცხოვრობენ. გოთიკა რაღაც ზებუნებრივია... მათ სულ სხვანაირი წესები და სამყარო აქვთ, უემოციო ხალხია, მათთვის არსებობს შავი და თეთრი, ხოლო ემოსთვის – ვარდისფერი. გოთებს ძირითადად შავი ფერის ტანისამოსი აცვიათ, მაღალძირიანი ჩექმები – დრაგუნები, პლაშები, იყენებენ მეტალის ელემენტებს, ტყავის ორნამენტებს. მათ არ სწამთ ღმერთი, მათ არავინ არ სწამთ.. მათ გარდა არავინაა სამყაროში... ვერავის ამჩნევენ, დაეხეტებიან საფლავებზე და ასე გაყჰავთ დრო. ნამდვილი გოთი ასეთია. ემოები კი პანკებისაგან ჩამოყალიბდნენ, ისინი ყველასაგან გამორჩეულები არიან, მათ ჩოლკა ნახევარ სახეს უფარავთ: დაფარული სახით გლოვობენ და ტირიან, ხოლო თავისუფალით კი იცინიან. ემოებს სამყაროსათვის მოაქვთ სიმართლე, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი ანგელოზები არიან. ხშირად აფერისტობენ, ქუჩაში ყვირილით, ტირილით იქცევენ ყურადღებას, უნდათ სხვას დაანახონ, რომ უბედურები არიან, მათაც, როგორც სხვებს, თავიანთი სამყარო და წესები აქვთ. ჩემი აზრით, ისინი უბედურები არიან არა იმიტომ, რომ ემოები სახელად ერქვათ, არამედ იმიტომ, რომ მართლა უბედურები არიან – ემოციური ხალხი და ბევრი მათგანი მართლაც იტანჯება, დიდ ტკივილს ატარებს, ერთი შეხედვით არ ჩანს, მაგრამ ეგრეა. თეთრი და შავი ტონალობით აცვიათ ტანსაცმელი, რაც აიხსნება, როგორც სიკეთე და ბოროტება. დიახ, ბევრია ვითომ ემო, მათ მხოლოდ ემოების ჩაცმულობა მოსწონთ ან უბრალოდ ცდილობენ მათი ცხოვრება გაიგონ, დაემსგავსონ...
ამ შემთხვევაზე შეიძლება ითქვას, რომ 13–დან 19–მდე ასაკის ბავშვები, მოზარდები, გარკვეულწილად უფრო ემოციურად აღიქვამენ წარუმატებლობებს და ხშირად ექცევიან სხვადასხვა სუბკულტურის ზეგავლენის ქვეშ გაუცნიბიერებლად, მისი შინაარსის გააზრების გარეშე. ამ
▲ამ შემთხვევაზე შეიძლება ითქვას, რომ 13–დან 19–მდე ასაკის ბავშვები, მოზარდები, გარკვეულწილად უფრო ემოციურად აღიქვამენ წარუმატებლობებს და ხშირად ექცევიან სხვადასხვა სუბკულტურის ზეგავლენის ქვეშ გაუცნიბიერებლად, მისი შინაარსის გააზრების გარეშე. ამ ბავშვებისათვი ეს არის საშუალება იგრძნონ თავი განსხვავებულად, რასაც ხშირად ისინი ზედმეტ აჟიტირებულობამდეც მიჰყავს.
შეიძლება ბევრი ფიქრობს, რომ გოთებს მართლაც ახასიათებთ ზედმეტი მანერულობა, მაგრამ ეს მხოლოდ და მხოლოდ საშუალებაა ამ უკანასკნელებმა ამ სუბკულტურის წარმომადგენლის ნიღბის მეშვეობით ყურადღება დაიმსახურონ ზოგჯერ ზიზღისმომგვრელი მეთოდებითაც კი. მაინც რატომ არის გოთებისთვის სიბნელის, მისტიციზმის ხიბლი, იდუმალი ხასიათი ჩადებულია მათსავე ტრადიციაში? ან არის კი?
გოთური სუბკულტური იდეოლოგიის აღწერა არის მეტად რთული, პირველ რიგში იმიტომ, რომ გოთებისათვის უდიდესი მნიშვნელობა აქვს ხასიათს და ესთეტიკას. ისინი შეპყრობილნი არიან რომანტიზმით და ნეორომანტიზმით. სიბნელე, იდუმალება, ავადმყოფური იმიჯი და ხასიათი თითქმის ყველა გოთიკური რომანის ყურადღების ცენტრშია. როგორც წესი, ადრეულ გოთურ რომანებში ცენტრალურ პერსონაჟად წარმოდგენილი იყო გოგონა, რომელიც არის ლამაზი, სასიამოვნო ადამიანი, კეთილი, მორცხვი და თითქოს სწორედ ამ იდეალიზმის გამო ბოლოს ჯილდოვდება ბედნიერი ცოლქმრული ცხოვრებით, საზოგადოებრივი მდგომარეობით და სიმდიდრით, თუმცა, ამ ყველაფრის მიღმა, იგი არის ზედმეტად გულჩვილი და ზოგჯერ მარტოსულიც. მას უყვარს ტყეებში სეირნობა, მთვარის შუქზე ოცნება და დაძაბულ მომენტებში ხშირად მისდის გული. თუმცა გოთური რომანის სიუჟეტი ისეთია, რომ მოითხოვს ბოროტი ძალის (უარყოფითი პერსონაჟის) არსებობას. ეს ბოროტი პერსონაჟი იმდენად თვითმყოფადი და საინტერესოა, რომ ადვილად ახერხებს რომანის მთავარი გმირის „გაძევებას“. იგი იძენს უსაზღვრო ძალაუფლებას და მკითხველის მხრიდან ყურადღების დამსახურების გამო ხდება წამყვანი ფიგურა.
გოთების სუბკულტურის განვითარებას მოჰყვა მათი ახალი სახეობის წარმოშობაც – Perky Goth - მათთვის გოთობა მხოლოდ იმიჯი, ცაცმულობაა და სხვა არაფერი.
Line 39 ⟶ 22:
ყველა ჩამოთვლილი ფაქტრი გოთური სუბკულტურის კავშირის შესახებ სამყაროს მუქ ფერებში დანახვასთან, გარკვეული ტიპის ჩაცმულობასთან, მუსიკალურ გემოვნებასთან, პენტოგრამასთან, სისხლის სმასა თუ ვამპირიზმთან, სასაფლაოებზე ხეტიალთან, იძლევა საშუალებას დავასკვნათ, რომ საკამათო და ბუნდოვანია გოთური სუბკულტურის არსებობა, ისევე როგორც სხვა მისნაირი სუბკულტურები არ არის მტკიცედ ფორმირებული ერთობა. ანუ ყოველ ჩვენგანში შეიძლება ცოცხლობდეს „მეორე მე“, რომელიც განსაზღვრულ შემთხვევებში იქნება დეპრესიულიც, მელანქოლიურიც, მთვარის შუქზე მეოცნებეც, დაინახავს სამყაროს ბნელ ფერებში, ჩაიცვამს შავს. მაშასადამე, თითოეულ ჩვენგანში ცხოვრობს გოთი, რომელიც ხანდახან შეგვახსენებს თავს. იმ ტიპის დაყოფა, რომ ვიღაც გოთია, ვითაც – ემო და ა.შ. ალბათ მაინც პირობითია.
{{საზოგადოება}}
[[კატეგორია:სუბკულტურები]]
[[ar:فن قوطي]]
| |||