'''სერგო ივანეს ძე ამაღლობელი''' (დ. 12 მაისი/[[24 მაისი]], [[1899]], [[ამაღლება (ვანივანის რაიონი)|სოფ. ამაღლება]], ახლანდელი [[ვანის რაიონი]] ― გ. [[13 აპრილი]], [[1946]]), [[ქართველები|ქართველი]] თეატრალური მოღვაწე, კრიტიკოსი, დრამატურგი.
==ბიოგრაფია==
[[1920]]-[[1924]] წლებში სწავლობდა [[თსუ|თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის]] იურიდიულ და ეკონომიკურ ფაკულტეტებზე, ამავე დროს მუშაობდა გაზეთ "ტრიბუნაში"„ტრიბუნაში“. 1924-1928 ლექციებს კითხულობდა თსუ-სა და [[თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია |კონსერვატორიაში]]. [[1925]] წელს იყო რუსთაველის თეატრის დირექტორი, 1926-1927 -— სახკინმრეწვის დირექტორი, 1928-1936 სათავეში ედგა მოსკოვის სხვადასხვა შემოქმედებით დაწესებულებას. 1928-1937 წლებში მოსკოვის ჟურნალ-გაზეთებში სისტემატურად იბეჭდებოდა ამაღლობელის კრიტიკული და თეორიული წერილები თეატრისა და კინოს შესახებ. რუსულ ენაზე დაწერა რამდენიმე პიესა: "კარგი„კარგი ცხოვრება"ცხოვრება“ (1934 დადგა მოსკოვის მეორე სამხატვრო თეატრმა). "ჩემი„ჩემი ქვეყანა"ქვეყანა“ და სხვა. ამაღლობელის მნიშვნელოვანი ნაშრომებია: "თეატრისა„თეატრისა და კინოს პრობლემები"პრობლემები“, თბ., 1928; მოსკოვში რუსულ ენაზე გამოცემული "ქართული„ქართული თეატრი"თეატრი“, 1930; "დიდი„დიდი ბრძოლების დრამატურგია"დრამატურგია“, 1933; "მცირე„მცირე თეატრი"თეატრი“, 1935.
