მსხალი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 24:
| ncbi =
}}
'''მსხალი''' (Pyrus), ხეხილოვანი მცრნარის გვარი ვარდისებრთა ოჯახისა. ცნობილია 60–მდე სახეობა, ყოფილი სსრკ–ს ტერიტორიაზე გვხვდება 30–ზე მეტი სახეობა. აქედან საქართველოში გავრცელებულია 11.
'''მსხალი''' (Pyrus),ხეხილოვანი მცრნარის გვარი ვარდისებრთა ოჯახისა. ცნობილია 60–მდე სახეობა, ყოფილი სსრკ–ს ტერიტორიაზე გვხვდება 30–ზე მეტი სახეობა. აქედან საქართველოში გავრცელებულია 11. მსხლის მნიშვნელოვანი სახეობებია (საიდანაც შეიქმნა კულტურული ჯიშები): Pyrus communis - ველურად იზრდება ევროპაში, დასავავლეთ და შუა აზიაში; Pyrus nivalis – ევროპასა და დასავლეთ აზიაში; Pyrus boissieriana – შუა აზიასა და ირანში; კორჟინსკის მსხალი (Pyrus korshinskyi) – შუა აზიაში; Pyrus serotina – აღმოსავლეთ აზიაში; უსურიული მსხალი (Pyrus ussuriensis) – შორეულ აღმოსავლეთში, ჩრდილო–აღმოსავლეთ ჩინეთსა და კორეის ნახევარ კუნძულზე არის მსხლის დეკორატიული სახეობაც. მისი კულტურული ჯიშები განირჩევიან სიცოცხლის დიდი ხანგრძლივობით (200 წლამდე). ხის სიმაღლე 15–20 მეტრს აღწევს, ვარჯი – პირამიდულია, ფესვი – მთავარღეძიანი და ნაკლებდატოტვილი, ფოთოლი – კვერცხისებრი, მუქი მწვანე, პრიალა და დაკბილული, ყვავილი თეთრი, იშვიათად ვარდისფერი ან წითელი, ნაყოფი – სხვადასხვა ფორმის, ძალიან წვრილი (25 გ) ან მსხვილი (300 გ და მეტი), ყვითელი ან მწვანე, არის ლოყაწითელიც. მცენარე სინათლის მოყვარულია, ნაკლებად გვალვაგამძლე. ყინვაგამძლეობით ჩამორჩება ვაშლსა და ალუბალს. იზრდება ყოველნაირ ნიადაგზე (გარდა ქვიშიანი, ბიცობი და დამლაშებული ნიადაგისა), უფრო შავ მიწას და წაბლა ნიადაგს ირჩევს. ჯიშების უმეტესობა მოითხოვს ჯვარედინ დამტვერვას. სწრაფმზარდ საძირეზე ნამყენი მსხალი მსხმოიარობას იწყებს 5–6 წლიდან და მეწლეობა ნაკლებად ახასიათებს. ნაყოფს იყენებენ ნედლად, გამხმარს, ამზადებენ წვენს, ღვინოს, კომპოტს, ჩირს, ცუკატს და სხვ. კულტურული მსხლის საძირეა პანტა, ბერყენა,კომში. მსხლის ზოგიერთი სახეობის მერქანს იყენებენ სადურგლო და სახარატო საქმეში, ამზადებენ მუსიკალურ ინსტრუმენტებს.<br />მსხალი უძველესი კულტურაა. ცნობილია 5000–მდე ჯიში, საქართველოში – 150–მდე. მოსავლიანობა საშუალოდ 1 ჰა–ზე 5 ტონას შეადგენს. განარჩევენ მსხლის ზაფხულის,შემოდგომისა და ზამთრის ჯიშებს. საქართველო მსხლის წარმოშობის ერთ–ერთ კერად ითვლება. აქ გავრცელებულ ადგილობრივ ჯიშებს ყოფენ გულაბად, პანტად, კალოს მსხლად და ხეჭეჭურად. საქართველოში მსხლის ნარგაობას უკავია 4200 ჰა. მრავლდება მყნობით, თესლით(სელექციაში ახალი ჯიშების გამოსაყვანად).<br />მსხლის მავნებლებია მსხლის ტკიპა, მსხლის ნაყოფჭამია, მსხლის ფსილა, მსხლის ბაღლინჯო, მსხლის ხერხია, კოკრიჭამია, ცხვირგრძელა და სხვა; დაავადებები: მსხლის ჟანგა, ქეცი, ნაცარი, სიდამპლე და სხვა.
 
'''მსხალი''' (Pyrus),ხეხილოვანი მცრნარის გვარი ვარდისებრთა ოჯახისა. ცნობილია 60–მდე სახეობა, ყოფილი სსრკ–ს ტერიტორიაზე გვხვდება 30–ზე მეტი სახეობა. აქედან საქართველოში გავრცელებულია 11. მსხლის მნიშვნელოვანი სახეობებია (საიდანაც შეიქმნა კულტურული ჯიშები): Pyrus communis - ველურად იზრდება ევროპაში, დასავავლეთ და შუა აზიაში; Pyrus nivalis – ევროპასა და დასავლეთ აზიაში; Pyrus boissieriana – შუა აზიასა და ირანში; კორჟინსკის მსხალი (Pyrus korshinskyi) – შუა აზიაში; Pyrus serotina – აღმოსავლეთ აზიაში; უსურიული მსხალი (Pyrus ussuriensis) – შორეულ აღმოსავლეთში, ჩრდილო–აღმოსავლეთ ჩინეთსა და კორეის ნახევარ კუნძულზე არის მსხლის დეკორატიული სახეობაც. მისი კულტურული ჯიშები განირჩევიან სიცოცხლის დიდი ხანგრძლივობით (200 წლამდე). ხის სიმაღლე 15–20 მეტრს აღწევს, ვარჯი – პირამიდულია, ფესვი – მთავარღეძიანი და ნაკლებდატოტვილი, ფოთოლი – კვერცხისებრი, მუქი მწვანე, პრიალა და დაკბილული, ყვავილი თეთრი, იშვიათად ვარდისფერი ან წითელი, ნაყოფი – სხვადასხვა ფორმის, ძალიან წვრილი (25 გ) ან მსხვილი (300 გ და მეტი), ყვითელი ან მწვანე, არის ლოყაწითელიც. მცენარე სინათლის მოყვარულია, ნაკლებად გვალვაგამძლე. ყინვაგამძლეობით ჩამორჩება ვაშლსა და ალუბალს. იზრდება ყოველნაირ ნიადაგზე (გარდა ქვიშიანი, ბიცობი და დამლაშებული ნიადაგისა), უფრო შავ მიწას და წაბლა ნიადაგს ირჩევს. ჯიშების უმეტესობა მოითხოვს ჯვარედინ დამტვერვას. სწრაფმზარდ საძირეზე ნამყენი მსხალი მსხმოიარობას იწყებს 5–6 წლიდან და მეწლეობა ნაკლებად ახასიათებს. ნაყოფს იყენებენ ნედლად, გამხმარს, ამზადებენ წვენს, ღვინოს, კომპოტს, ჩირს, ცუკატს და სხვ. კულტურული მსხლის საძირეა პანტა, ბერყენა,კომში. მსხლის ზოგიერთი სახეობის მერქანს იყენებენ სადურგლო და სახარატო საქმეში, ამზადებენ მუსიკალურ ინსტრუმენტებს.<br />მსხალი უძველესი კულტურაა. ცნობილია 5000–მდე ჯიში, საქართველოში – 150–მდე. მოსავლიანობა საშუალოდ 1 ჰა–ზე 5 ტონას შეადგენს. განარჩევენ მსხლის ზაფხულის,შემოდგომისა და ზამთრის ჯიშებს. საქართველო მსხლის წარმოშობის ერთ–ერთ კერად ითვლება. აქ გავრცელებულ ადგილობრივ ჯიშებს ყოფენ გულაბად, პანტად, კალოს მსხლად და ხეჭეჭურად. საქართველოში მსხლის ნარგაობას უკავია 4200 ჰა. მრავლდება მყნობით, თესლით(სელექციაში ახალი ჯიშების გამოსაყვანად).<br />მსხლის მავნებლებია მსხლის ტკიპა, მსხლის ნაყოფჭამია, მსხლის ფსილა, მსხლის ბაღლინჯო, მსხლის ხერხია, კოკრიჭამია, ცხვირგრძელა და სხვა; დაავადებები: მსხლის ჟანგა, ქეცი, ნაცარი, სიდამპლე და სხვა.
 
მსხალი უძველესი კულტურაა. ცნობილია 5000–მდე ჯიში, საქართველოში – 150–მდე. მოსავლიანობა საშუალოდ 1 ჰა–ზე 5 ტონას შეადგენს. განარჩევენ მსხლის ზაფხულის,შემოდგომისა და ზამთრის ჯიშებს. საქართველო მსხლის წარმოშობის ერთ–ერთ კერად ითვლება. აქ გავრცელებულ ადგილობრივ ჯიშებს ყოფენ გულაბად, პანტად, კალოს მსხლად და ხეჭეჭურად. საქართველოში მსხლის ნარგაობას უკავია 4200 ჰა. მრავლდება მყნობით, თესლით(სელექციაში ახალი ჯიშების გამოსაყვანად).<br />მსხლის მავნებლებია მსხლის ტკიპა, მსხლის ნაყოფჭამია, მსხლის ფსილა, მსხლის ბაღლინჯო, მსხლის ხერხია, კოკრიჭამია, ცხვირგრძელა და სხვა; დაავადებები: მსხლის ჟანგა, ქეცი, ნაცარი, სიდამპლე და სხვა.
 
==ლიტერატურა==
*[[ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია]], მე–7 ტომი, მინორი–პეგუ, გვ. 181, 1987 წ.
 
{{ფლორა}}
[[კატეგორია:ხეხილი]]
 
[[ar:كمثرى]]
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/მსხალი“-დან