'''იოსებ სამებელი''' (დ. [[1676]] — გ. [[სექტემბერი]], [[1750]]) — [[ქართველები|ქართველი]] სასულიერო მოღვაწე, მესტამბე. წარმოშობით ქობულაშვილების (ქვაბულიძეების) საგვარეულოდან.
თავდაპირველად [[შიომღვიმე|შიომღვიმის მონასტერში]] იყო წინამძღვრად, [[1696]]-იდან წლიდან ჯერ სამების, ხოლო შემდეგ წილკნის ეპისკოპოსად. [[ვახტანგ VI|ვახტანგ VI-ის]] [[რუსეთი|რუსეთში]] წასვლის შემდეგ ისიც რუსეთს გაემგზავრა. ქართველმა ემიგრანტებმა იოსებ სამებელი ვორონეჟის მონასტერში მოაწყვეს. [[1733]] წელს პეტერბურგში გადავიდა. [[1734]]-იდან წლიდან ნოვგოროდის მიტროპოლიტის თანაშემწე და იურის მონასტრის წინამძღოლი იყო. [[რუსეთი|რუსეთში]] ცხოვრების პერიოდში იოსებ სამებელმა ხელი მოჰკიდა საგამომცემლო საქმეს. მონაწილეობდა წიგნების გადაწერაში. [[ქრისტეფორე გურამიშვილი|ქრისტეფორე გურამიშვილთან]] ერთად პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის სტამბაში ჩამოასხა ქართული შრიფტი და იქვე დაბეჭდა „რუსულ-ქართული ანბანი“. [[1737]] წელს [[ბაქარი|ბაქართან]] ერთად დააარსა სტამბა და დაიწყო ქართული წიგნების ბეჭდვა-გამოცემა, მაგრამ [[1743]] წელს ბიბლიის უნებართვოდ დაბეჭდვის გამო სტამბა დახურეს. [[1750]] წელს ყიზლარში მიმავალი იოსებ სამებელი გზაში გარდაიცვალა.
