რუსეთის კონსტიტუციური კრიზისი (1993): განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Boris Yeltsin 1993.jpg|thumb|right|[[ელცინი, ბორის|ბორის ელცინი]] [[რუსეთი|რუსეთის ფედერაციის]] პრეზიდენტი იყო კრიზისის პერიოდში.]]

 

კონგრესმა უარყო ელცინის განკარგულება მთავრობის დათხოვნის გამო და მისი [[იმპიჩმენტი]]ს საშუალებით პრეზიდენტობიდან დათხოვნას უყარა კენჭი. მისი მოწინააღმდეგე, ვიცე-პრეზიდენტი [[რუცკოი, ალექსანდრე|ალექსანდრე რუცკოი]], არსებული კონსტიტუციის თანახმად პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებლად დაინიშნა. 28 სექტემბერს ელცინის მთავრობის წინააღმდეგ საზოგადოებრივი პროტესტები დაიწყო [[მოსკოვი]]ს ქუჩებში, სადაც პირველი სისხლი დაიღვარა. არმია ელცინის კონტროლს ქვეშ დარჩა, რამაც განაპირობა კიდეც კრიზისის შედეგი. აღმასრულებელი მთავრობა რუსეთის პარლამენტის თეთრ სახლში ბარიკადებში მომწყვდეული აღმოჩნდა. მომდევნო კვირას, ანტი-ელცინის პტოტესტებმაც იწყო ზრდა, რაც 2 ოქტომბრისთვის მასობრივ სახალხო წინააღმდეგობაში გადაიზარდა. რუსეთი სამოქალაქო ომის მიჯნაზე აღმოჩნდა. ამ მომენტში უშიშროებისა და სამხედრო ელიტამ მხარი ელცინს დაუჭირა, იერიში მიიტანა პარლამენტზე სატანკო არტილერიის გამოყენებით, თითქმის დაანგრია რა შენობა და არჩეული კანონმდებლებისგან გაწმინდა იგი.