'''ოროგენი''' ([[ბერძნული ენა|ბერძნ]]. oros – [[მთა]] და genes – წარმოშობილი) — [[ნაოჭა სისტემა|ნაოჭა მთათა სისტემა]], რომელიც წარმოიქმნა საკუთრივ [[გეოსინკლინი]]ს ადგილას მისი განვითარების II სტადიაში. ტერმინი ოროგენი შემოიღო [[ლეოპოლდ კობერი|ლეოპოლდ კობერმა]] ([[1921]] წ.). მისი აზრით, [[ალპები]]ს ტექტონიკური აგებულების მსგავსად, ყოველი ოროგენი სიმეტრიულია და [[დედამიწის ქერქი]]ს უდრეკ უბნებს – [[კრატონი|კრატონებს]] – შორის არის მოქცეული, რომელთა გავლენით ხდება გეოსინკლინის დანაოჭება.
ოროგენის ცენტრალური ნაწილი უკავია უდრეკ გრანიტულ მასებს (ინტერნიდები), მისგან ორივე მხარეზე სიმეტრიულადაა განლაგებული დანალექი და ვულკანური ქანების (ცენტრალიდები), [[დანალექი ქანები|დანალექი]] და [[მაგმური ქანები|მაგმური მეტამორფიზებული ქანების]] (მეტამორფიდები), ხოლო კიდეებზე ფლიშური ქანების (ექსტერნიდები) ზონები.
[[ალპები]]სა და დინარიდ-ბალკანიდების მაგალითზე შემუშავებული ეს სქემა სხვა მთათა სისტემების შესწავლისას (მაგ.: [[პირენეები]], [[კარპატები]], [[კავკასიონი]]) არ მართლდება, რადგან იგი ვერ ითვალისწინებს [[დედამიწის ქერქი]]ს ლაბილური ზონების აგებულების მრავალფეროვნებას.
