ზუბალაშვილები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] [[1820-იანები|20-იან წლებში]] სავაჭრო საქმიანობაში დაწინაურდნენ '''დავითი''', '''გრიგოლი''' და '''მიხეილი''', რომლებმაც რუსეთში გააჩაღეს ვაჭრობა. განსაკუთრებით გამოიჩინა თავი დიდმა ვაჭარმა და მრეწველმა '''[[იაკობ ზუბალაშვილი|იაკობ ივანეს ძე ზუბალაშვილმაზუბალაშვილ]]მა''' ([[1792]]-[[1864]]). მას არყის სახდელი ჰქონდა [[ქუთაისი|ქუთაისში]] და მის მიდამოებში. [[1837]] წელს [[თბილისი|თბილისში]] საფუძველი ჩაუყარა ამხანაგობას, რომელმაც დააარსა ამიერკავკასიაში პირველი შაქრის ქარხანა. ქარხნის მაქსიმალურმა მწარმოებლურობამ 186 ათას მანეთს მიაღწია. აქ 50 დაქირავებული მუშა და 10-ზე მეტი ოსტატი და ზედამხედველი მუშაობდა. ქარხანამ 7-8 წელი იარსება და დაიხურა უმთავრესად რუსეთიდან შემოტანილი შაქრის კონკურენციისა და ადგილობრივი ნედლეულობის გამო.