ოპერაცია ნეპტუნი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
იარლიყი: ხელით გაუქმება
ხაზი 302:
==შედეგი==
[[File:D-Day5.jpg|thumb|სიტუაციის რუკა [[1944]] წლის [[6 ივნისი|6 ივნისს]], 24:00 საათისათვის]]
ოპერაცია ნეპტუნი იყო ყველაზე დიდი საზღვაო შეჭრა ისტორიაში, თითქმის 5 000 საესანტო ხომალდით, 289 საესკორტო ხომალდით და 277 განმნაღველი ნავი.{{sfn|Beevor|2009|p=74}} შეჭრის დღეს ლა-მანშის სრუტე 156 000-მა სამხედრომ გადაკვეთა, {{sfn|Ellis|Allen|Warhurst2004Warhurst|2004|pp=521–533}} რომლებსაც ივნისის დასასრულისათვის 875 000 სამხედრო დაემატათ {{sfn|Whitmarsh|2009|p=104}} მოკავშირეებს პირველ დღეს სულ მცირე 10 000 სამხედრო ჰყავდათ ნორმანდიაში, 4 414 დაზუსტებული გარდაცვლილით.{{sfn|Whitmarsh|2009|p=87}} გერმანელებმა 1 000 სამხედრო დაკარგეს.{{sfn|Ford|Zaloga|2009|p=335}} მოკავშირეების გეგმა მიზნად ისახავდა
კარებთან საინტ ლოს, კანის და ბაიუეს აღებას პირველივე დღეს, ყველა სანაპიროს (იუტას გარდა) ერთმანეთთან დაკავშირებასთან ერთად; დასახული მინებისგამ ვერცერთის შესრულება მოხერხდა.{{sfn|Beevor|2009|loc=Map, inside front cover}} სანაპიროები ერთმანეთს 12 ივნისამდე ვერ დაუკავშირდნენ, რა დროისთვისაც მოკავშირეებს 97 კილომეტრის სიგრის და 24 კილომეტრის სიღრმის ფრონტი ეკავათ.{{sfn|Horn|2010|p=13}} [[კანი]], მნიშვნელოვანი სამიზნე, კვლავ გერმანელების ხელში იყო დესანტის დღეს და მოკავშირეების ხელში სრულიად 21 ივლისს გადავიდა.{{sfn|Wilmot|1997|p=360}} გერმანელებმა ფრანგ მშიდობიან მოქალაქეებს პოტენციური ბრძოლის ველების დატოვება უბრძანეს ნორმანდიაში.{{sfn|Flint|2009|p=102}} სამოქალაქო დანაკარგები დესანტის გადასხმიდან მეორე დღისათვის სავარაუდოდ 3 000 იყო.{{sfn|Flint|2009|p=336}}
 
ხაზი 528:
|გვერდნი =
|isbn= 978-1-84574-058-0
|ref = EllisAllenEllis|Allen|Warhurst
}}
* {{წიგნი
ხაზი 993:
{{efn
| name = Allied strength
| ოფიციალური ბრიტანული წყაროები გვაძლევენ ინფორმაციას 156 115 ჯარისკაციან დესანტის შესახებ რომელიც შედგებოდა: 57 500 ამარიკელების, 75 215 ბრიტანელების და კანადელებისგან ზღვიდან და 15 500 ამერიკელის და 7 900 ბრიტანელებისგან ჰაერიდან.{{sfnharvnb|Ellis|Allen|Warhurst2004|pp=521–533}}. }}
 
{{efn