კიტა აბაშიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''კიტა (ივანე) გიორგის ძე აბაშიძე''' (დ. {{OldStyleDate|28|იანვარი|1870|16}}, სოფელი [[ლესა]], ახლანდელი [[ლანჩხუთისოზურგეთის მუნიციპალიტეტიმაზრა]] — გ. {{OldStyleDate|30|დეკემბერი|1917|17}}, [[თბილისი]]) — [[ქართველი]] [[ლიტერატურათმცოდნე]], [[კრიტიკოსი]], [[პუბლიცისტი]], საზოგადო და [[პოლიტიკური მოღვაწე]], ქართველ სოციალ[[სოციალისტ-ფედერალისტთაფედერალისტები]]ს პარტიის ერთ-ერთი დამფუძნებელი (1901) და ლიდერთაგანი.

[[1879]] წელს კიტა [[ქუთაისი]]სქუთაისის გიმნაზიისკლასიკური პანსიონშიგიმნაზია|ქუთაისის კლასიკურ გიმნაზიაში]] შეიყვანეს. ოჯახის გარეშე ცხოვრება ძალიან გაუჭირდა 9 წლის ბიჭს. ამას ემატებოდა მუდმივი მატერიალური გაჭირვება. გიმნაზიაში სწავლის პირველივე წლებიდან კიტა აბაშიძე დიდ მიდრეკილებას იჩენდა ლიტერატურისადმი, ეუფლებოდა [[რუსული ენა|რუსულ]], [[ფრანგული ენა|ფრანგულ]], [[ლათინური ენა|ლათინურ]] ენებს. გამორჩეულად უყვარდა კითხვა. დები ხშირად საყვედურობდნენ: „დაგვენახე, დაგველაპარაკე, ამდენი კითხვა თვალებს გაგიფუჭებსო“. ამხანაგებში მუდამ დიდი ავტორიტეტით გამოირჩეოდა, რის გამოც მოწაფეთა ყველა წამოწყებისა და საქმიანობის მეთაურად იყო მიჩნეული. სწორედ ამ დამოკიდებულების გამო გაირიცხა გიმნაზიიდან: პანსიონის ერთ-ერთ აღმზრდელს, ვინმე თხორჟევსკის, ქართული ენისა და თეატრის დაცინვისათვის გიმნაზიის მოწაფეებმა სცემეს. თაოსნობა კიტას დაბრალდა. კიტა საშინლად შეაწუხა ამ სასჯელმა, რადგან მას განათლების მიღების საშუალება ესპობოდა. დედის აქტიური ჩარევით და გავლენიანი ნათესავების წყალობით კიტა აღადგინეს გიმნაზიაში.

დედის მატერიალური დახმარებით კიტამ დაამთავრა გიმნაზია [[1889]] წელს და გაემგზავრა [[პარიზი|პარიზში]], ლიტერატურისასორბონის უნივერსიტეტში ფილოსოფიის და ენებისლიტერატურისა შესასწავლად. პარიზში კიტა ათი თვის განმავლობაში ცხოვრობდა. ამ დრომ გავლენა მოახდინა არა მხოლოდ მის ესთეტიკაზე, არამედ მისი მოქალაქეობრივი შეგნების ჩამოყალიბებაზედაც. კიტა ყოველნაირად ცდილობდა , რომ პარიზში ყოფნით მაქსიმალური სარგებელი მიეღო. ის დედას სწერდა:

* ''აბაშიძე გ. აბაშიძე,'' კიტა აბაშიძის ცხოვრება და ლიტერატურული მოღვაწეობა, ტ. 1-2, თბ., 1964;-1982 ტ. 2, თბ., 1982.