იოსებ ბარათაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''იოსებ (ოსიკო) ალექსანდრეს ძე ბარათაშვილი''' (დ. [[4 ნოემბერი]], [[1874]], სოფელი [[ბორბალო]], [[თბილისის მაზრა]], ახლანდელიახლ. [[თეთრიწყაროს მუნიციპალიტეტი]] ― გ. [[1937]]), ― [[ქართველები|ქართველი]] ადვოკატი, პუბლიცისტი, პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე, ქართველ [[სოციალისტ-ფედერალისტები|სოციალ-ფედერალისტთა]] ერთ-ერთი ლიდერი.

[[1895]] წელს დაამთავრა [[თბილისის ვაჟთა პირველი გიმნაზია]], ხოლო [[1900]] წელს პეტერბურგის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი და იმავე წელს დაბრუნდა სამშობლოში. [[1905]] წლიდან ეწეოდა აქტიურ საადვოკატო მოღვაწეობას. გამოდიოდა დამცველად პოლიტიკურ საქმეებზე (მაგ., [[ჯორჯიაშვილი, არსენ|არსენ ჯორჯიაშვილის]] საქმე, [[1917]]). [[1901]] წელს იყო [[სოციალისტ-ფედერალისტები|საქართველოს სოციალ-ფედერალისტთა პარტიის]] ერთ-ერთი დამაარსებელი და პარტიის არსებობის მანძილზე შედიოდა მის მთავარ კომიტეტში. [[1906]] წელს აირჩიეს [[რუსეთის იმპერიის სახელმწიფო დუმა|რუსეთის პირველი სახელმწიფო სათათბიროს]] დეპუტატად. სრულად იზიარებდა რა ქართველ ფედერალისტთა და პარტიის ლიდერის [[არჩილ ჯორჯაძე|არჩილ ჯორჯაძის]] იდეას საქართველოს პოლიტიკურ-ტერიტორიული ავტონომიის შესახებ, მან ეს საკითხი დააყენა სახელმწიფო სათათბიროს წინაშე. იმავდროულად, გამოდიოდა სიკვდილით დასჯის გაუქმების მოთხოვნით. სათათბიროში მის საქმიანობას მაღალ შეფასებას აძლევდა [[ილია ჭავჭავაძე]]. სათათბიროს დაშლის შემდეგ ბარათაშვილმა ხელი მოაწერა ე.წ. [[ვიბორგის საპროტესტო მოწოდება|ვიბორგის საპროტესტო მოწოდებას]], რისთვისაც სხვა ხელმომწერებთან ერთად გაასამართლეს.