|
'''შავუოთი''' (שבעות) — ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი ებრაული დღესასწაული. შედის წლის განმავლობაში სამ მთავარ ებრაულ დღესასწაულში. შავუოთი, ანუ კვირეული, იმართება [[ფესახი]]დან შვიდი კვირის თავზე [[სივანი]]ს თვეში. ტრადიციულად, იგი ეძღვნება პურის მკის დასაწყისს. ამავე დროს ის უკავშრდება რჯულის მიღებას [[სინის მთა]]ზე.
{{წყარო}}
'''შავუოთი''' (שבעות) — ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი და გამორჩეული ებრაული დღესასწაული. იგი ასევე ცნობილია, როგორც ორმოცდამეათე დღის და პირველი ნაყოფების დღესასწაულად. მიუხედავად იმისა, რომ დღესდღეობით ამ დღესასწაულს სხვადასხვა დენომინაციების ბევრი ეკლესია აღნიშნავს, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ეს წმინდა ებრაული დღესასწაულია, რომელიც ჯერ კიდევ ეკლესიის ჩამოყალიბებამდე აღინიშნებოდა.
==ლიტერატურა==
შავუოთი მჭიდროდ არის დაკავშირებული პასექთან. თვითონ ებრაული სახელწოდებაც „შავუოთი“ ნიშნავს „კვირეებს“ და აღინიშნება პასექის დღესასწაულის დასრულებიდან შვიდი კვირის შემდეგ. შავუოთი ემთხვეოდა პასექის შაბათის გასვლიდან ორმოცდამეათე დღეს.
*{{წიგნი | ავტორი= | ნაწილი=| სათაური=„რელიგიები საქართველოში“| გამომცემლობა=[[საქართველოს სახალხო დამცველი|სახალხო დამცველის ბიბლიოთეკა]] |ადგილი=თბილისი|წელი=2008| origyear=|ბმული=| isbn=978-9941-0-0902-0| edition=|გვერდები=92}}
შავუოთის ებრაული ტრადიცია უკავშირდება უფლის მიერ თორის გადაცემის დღეს, როდესაც გადაეცათ [[თორა]] [[სინის მთა|სინის მთაზე]]. ჩათვალეთ, რომ ეს ორი მოვლენა მოხდა ერთი და იმავე დღეს.
შავუოთი ერთ-ერთ ყველაზე მთავარ დღესასწაულად ითვლებოდა ჩვ.წ.აღ 70-წლამდე, სანამ დაანგრევდენ იერუსალიმის მეორე ტაძარს. ნებისმიერი დღესასწაული, რომელიც მოითხოვს მთელი ქვეყნის ყველა მამაკაცის დასწრებას ,ითვლება „მთავრად“.
ტრადიციულად იგი ეძღვნება პურის მკის დასაწყისს, როცა პირველი თაველები შეიწირებოდა უფლისათვის. ამავე დროს, ეს დღეები დაუკავშირდა რჯულის (თორის) მიღებას სინაის მთის ძირას, სადაც ეგვიპტიდან ამოსული ისრაელიანები დროებით დაბანაკდნენ.
საინტერესო ჩანაწერები არის შემონახული ამ დღესასწაულის აღნიშვნის შესახებ, ჯერ კიდევ უკვე მეორე ტაძრის დროს: „ისინი ვინც ცხოვრობდნენ [[იერუსალიმი|იერუსალიმთან]] ახლოს მოჰქონდათ ნორჩი ლეღვი და [[ყურძენი]], ხოლო ისინი ვინც შორს ცხოვრობდნენ მოჰქონდათ [[ლეღვი|ლეღვის]] ჩირი და ქიშმიში (რადგან ნორჩი პროდუქტები გზაში გაფუჭდებოდა). ხარი, რომლის რქებიც შემკული იყო ოქროთი და ზეთისხილის გვირგვინით მიდიოდა წინ. მის წინ კი მიდიოდა კაცი რომელიც ფლეიტაზე უკრავდა. ასეთი მსვლელობა გრძელდებოდა იერუსალიმამდე. ქალაქთან მიახლოებისას ისინი აგზავნიდნენ მაცნეებს და ლამაზად ალაგებდნენ „ბიკურიმს“ (პირველნაყოფს). მმართველები, ტაძრის ხელმძღვანელები და მცველები აშერები მიდიოდნენ კარიბჭესთან და ხვდებოდნენ მათ. მომლოცველები შედიოდნენ ასაკის მიხედვით. ქალაქის ყველა გამოცდილი ხელოსნები ფეხზე დგებოდნენ და შემდეგი სიტყვებით ხვდებოდნენ მათ: “ძმებო, კაცებო ამა და ამ ქალაქიდან, მოხარული ვართ რომ გხედავთ თქვენ!…” მდიდრებს თავიანთი ბიკურიმი მოჰქონდათ მოოქროვილ და მოვერცხლილ კალათებში, ხოლო ღარიბებს ნაქსოვ კალათებში. კალათებიც და ბიკურიმიც რჩებოდა ტაძარში”.
სამწუხაროდ ამ დღესასწაულმა შეწყვიტა არსებობა ტაძრის დანგრევის დღიდან. შავუოთი გამოირჩეოდა არა მხოლოდ ტრადიციის სიმდიდრით, არამედ დღესასწაულის თვისებებითაც. ებრაელებში ამ დღესასწაულს წინასწარმეტყველური მნიშვნელობა აქვს.
თორაში შავუოთის დღესასწაული ხუთჯერ არის ნახსენები. შავუოთზე საუბრობს თორის თავებიც.
==რესურსები ინტერნეტში==
| 