ვარდანდუხტ მამიკონიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მამიკონიანთა და არშაკიანთა ერთობლივ მმართველობას სომხეთში მშვიდობის დამყარება მოჰყვა<ref>Topchyan, The Problem of the Greek Sources of Movses Xorenac’i’s History of Armenia, p.42</ref>. ცნობილია, რომ თავად მათ შორისაც ერთობ თბილი ურთიერთობა იყო, რამეთუ მანუელი დედოფალ ზარმანდუხტსაზარმანდუხტს, დახოლო რაც შეეხება მის ძეებს, არშაკსა და ვოლოგეზს, იგი საკუთარი ვაჟებივით პატივითზრდიდა ეპყრობოდათ<ref>Topchyan, The Problem of the Greek Sources of Movses Xorenac’i’s History of Armenia, p.42</ref>.

386 წელს ვოლოგეზი უშვილოდ აღესრულა და, მიუხედავად მეუღლის ყოლისა, მემკვიდრე არ დარჩენია. იმავე წელს გარდაიცვალა მანუელ მამიკონიანიც, რის შემდეგაც მთელი სამეფო არშაკსა და ვარდანდუხტს დარჩათ. ცნობილია, რომ მეფე-დედოფალი მანუელთან იმყოფებოდა მისი სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში<ref>Faustus of Byzantium, History of the Armenians, Book V, Chapter 44</ref>. ამის შემდეგ ვარდანდუხტზე ცნობები აღარ არსებობს. 386-387 წლებში არშაკი ერთპიროვნულად მართავდა სომხეთს. ამ პერიოდში მას [[სასანიანები|სასანიანთა]] შემოჭრებთან მოუწია დაპირისპირება, რა დროსაც ნახევარი სამეფო დაკარგა და შერჩა მხოლოდ სომხეთის დასავლეთ ნაწილი, რომელიც წარმოადგენდა ტერიტორიას ერზრუმიდან მუშამდე<ref>Hovannisian, ''The Armenian People From Ancient to Modern Times, Volume I: The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century'', p.92</ref>. 387 წელს არშაკიც უმემკვიდრეოდ აღესრულა, ამიტომაც სომხეთის დარჩენილი დასავლეთ ნაწილი [[ბიზანტიის იმპერია|ბიზანტიის იმპერიამ]] მიიერთა. აღსანიშნავია, რომ სასანიანთა ვასლურ პოზიციაში აღმოსავლეთ სომხეთი მაინც განაგრძობდა არსებობას, როგორც სამეფო, თანაც კვლავ არშაკიანთა დინასტიის გვირგვინქვეშ. ვარდანდუხტის გარდაცვალების თარიღი უცნობია, მაგრამ არსებობს ცნობები, რომ დაქვრივების შემდეგ V საუკუნის დასაწყისამდე იცოცხლა.