სიმონ ბერეჟიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

დაიბადა [[ქუთაისი|ქუთაისში]], ერმილე თაყაიშვილის მრავალშვილიან ოჯახში. დაამთავრა [[თბილისი|თბილისის]] [[თბილისის ქართული სათავადაზნაურო გიმნაზია|ქართული სათავადაზნაურო გიმნაზია]] (1917). 1918—19201918-1920 წლებში იყო [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა|საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის]] ეროვნული არმიის ოფიცერი და მონაწილეობა მიიღო ყველა მნიშვნელოვან ბრძოლაში, რომელთა გადატანა მოუხდა პირველ ქართულ რესპუბლიკას.

1924 წელს იგი აქტიურად მონაწილეობდა ეროვნული პოლიტიკური ორგანიზაციის „თეთრი გიორგი“-სგიორგის“ დაარსებაში და სიცოცხლის ბოლომდე იყო მისი თვალსაჩინო წევრი. [[1926]] წელს მისივე უშუალო მონაწილეობით დაარსდა აღნიშნული ორგანიზაციის გაზეთი „თეთრი გიორგი“.

პარიზში გადასვლისთანავე სიმონ ბერეჟიანი შეუდგა მეტად ნაყოფიერ ლიტერატურულ და პუბლიცისტურ მოღვაწეობას. "სიმონ„სიმონ ბერი"-სბერის“ ფსევდონიმით მისი ლექსები და პუბლიცისტური წერილები სისტემატურად ქვეყნდებოდა ხსენებულ გაზეთში და ჟურნალში „ქართლოსი“ (რომელიც ასევე პარიზში გამოდიოდა). მისი რამდენიმე წერილი გამოქვეყნებულია, აგრეთვე, ჟურნალში „[[კავკასიონი (ჟურნალი)|კავკასიონი]]“ (რედაქტორ-გამომცემელი: დოქტორი [[ნოზაძე, ვიქტორ|ვიქტორ ნოზაძე]], რუსთველოლოგი და საზოგადო მოღვაწე). ს. ბერეჟიანის პუბლიცისტური წერილებიდან და ფელეტონებიდან აღსანიშნავია: „ილია ჭავჭავაძე“ (გაზ. „თეთრი გიორგი“, #9, 1927), „მოხსენება შოთა რუსთაველზე“ ("თეთრი„თეთრი გიორგი"გიორგი“, #38, 1931), „ემიგრანტის დღიურიდან“ ("თეთრი„თეთრი გიორგი"გიორგი“ 1927), 1924 წლის ამბოხებისადმი მიძღვნილი წერილი ("თეთრი„თეთრი გიორგი"გიორგი“, #7, 1927), „ჭირსა შიგან გამაგრება“ ("თეთრი„თეთრი გიორგი"გიორგი“, #98, 1936), "ქართული„ქართული კონცერტი პარიზში" (ჟურნ. "ქართლოსი"„ქართლოსი“, #16-18, 1939) და ა.შ. გარდა ლექსებისა და პუბლიცისტური წერილებისა, „თეთრი გიორგი“-სგიორგის“ და "ქართლოსი"-ს„ქართლოსის“ ფურცლებზე ხშირად ქვეყნდებოდა სიმონ ბერეჟიანის შესანიშნავი კარიკატურები, რომელთა დიდი ნაწილი პოლიტიკურ თემებზეა შექმნილი. იგი სამართლიანად ითვლება ქართული პოლიტიკური კარი კარიკატურის ერთ-ერთ საუკეთესო ოსტატად.

1941 წელს სიმონ ბერეჟიანი ჩავიდა გერმანიაში და „სიმონ ბერგერ“-ისბერგერის“ სახელით ჩაირიცხა [[ვერმახტი|ვერმახტის]] [[ქართული ლეგიონი|ქართულ ლეგიონში]], რომელსაც მეთაურობდა ვერმახტის ქართველი გენერალი [[მაღლაკელიძე, შალვა|შალვა მაღლაკელიძე]]. აქვე უნდა ითქვას, რომ ქართული ლეგიონი ემსახურებოდა არა ნაცისტურ იდეოლოგიას, არამედ საქართველოს საბჭოთა იმპერიის მარწუხებიდან დახსნას. იმავდროულად, სიმონიკა ბერეჟიანი აქტიურად მონაწილეობდა გერმანიაში მოქმედი '''ქართული სამოკავშირეო შტაბი'''-ს მუშაობაში.