იზოტოპები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1962]] წელს სოხუმის ფიზიკურ-ტექნიკური ინსტიტუტის ბაზაზე დაფუძნდა სოხუმის სტაბილური იზოტოპების ინსტიტუტი (ამჟამად საქართველოს მაღალი ტექნოლოგიების ეროვნული ცენტრი), სადაც ხორციელდებოდა მსუბუქი ქიმიური ელემენტების იზოტოპური ნარევიდან ცალკეული იზოტოპების გამოყოფისა და სხვა იზოტოპით გამდიდრების სამუშაოები. ცენტრის კვლევის ძირითადი მიმართულებებია მაღალგამდიდრებული და მაღალი სისუფთავის ნახშირბადის 136ც¹³₆C, აზოტის 157ნ¹⁵₇N, ბორის 105ბ¹⁰₅B და 115ბ¹¹₅B, ჟანგბადის 178ო¹⁷₈O და 188ო¹⁸₈O და სხვა სტაბილური იზოტოპების წარმოება, რომელიც ეფუძნება დაბალტემპერატურული რექტიფიკაციისა და იზოტოპების გაცვლის ქიმიურ მეთოდებს (ე. ოზიაშვილი, ფ. ასათიანი, გ. თევზაძე; სახელმწიფო პრემია 1982). ცენტრის სამეცნიერო-ტექნოლოგიური და საწარმოო პროდუქცია განკუთვნილია ატომური ენერგეტიკის, მიკროელექტრონიკის, მედიცინის, სოფლის მეურნეობისა და სხვა დარგებისათვის. [[1960]]-[[1990]] წლებში ცენტრი იყო ერთადერთი სტრუქტურა ევრაზიაში სტაბილური იზოტოპების წარმოების სფეროში.

[[1974]] წლიდან საქართელოს მეცნიერებათა აკადემიის ფიზიკის ინსტიტუტში ჰელიუმის 32ჰე³₂He იზოტოპის ზედენადობას, აგრეთვე სხვა თვისებებს იკვლევდნენ გ. ვაჩნაძე, ი. მამალაძე, ჯ. სანიკიძე, ჯ. წაქაძე, გ. ხარაძე და სხვანი. უფრო ადრე, 1946 წლიდან ჰელიუმის 42ჰე⁴₂He იზოტოპისზედენადობას იკვლევდა ე. ანდრონიკაშვილი.

[[1960]]-იან წლებში თსუ-ის ფიზიკის ფაკულტეტზე გ. მირიანაშვილის, ა. ბურჭულაძისა და ვ. კოკოჩაშვილის ძალისხმევით დაარსდა რადიონახშირბადის სამეცნიერო-კვლევითი ლაბორატორია არქეოლოგიური სინჯების აბსოლუტური ასკის განსაზღვრისათვის. [[1975]]-[[2003]] წლებში თსუ-ის რადიონახშირბადის ლაბორატორია, ბრატისლავის უნივერსიტეტის ბირთვული ფიზიკის კათედრასთან კოლაბორაციაში, იკვლევდა კოსმოგენური და ანთროპოგენული რადიონუკლიდების, კერძოდ , ნახშირბადის 146ც იზოტოპის დროით ვარიაციებს 1900-1980 წლების პერიოდში და სხვა რადიოეკოლოგიურ პრობლემებს.