ვოიაჯერ 2: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/IRneptune90|IRneptune90]].|4|08|2021}}
{{ინფოდაფა კოსმოსური ხომალდი
Line 95 ⟶ 96:
| მოწყობილობის მონაცემი5 =
}}
[[ფაილი:Europa moon Voyager 2 closest approach.jpg|მინი|ევროპას ზედაპირის ფოტო]]
'''ვოიაჯერ 2''' ({{lang-en|Voyager 2}}) — მოქმედი კოსმოსური ზონდი, რომელიც [[ნასა|ნასამ]] 1977 წლის 20 აგვისტოს [[ვოიაჯერი (პროგრამა)|ვოიაჯერის პროგრამის]] ფარგლებში მზის სისტემის შორეული [[პლანეტები|პლანეტების]] შესწავლის მიზნით გაუშვა.<ref name="The Fantastic Voyage of Voyager">{{cite web|title=The Fantastic Voyage of Voyager|url= https://www.theattic.space/home-page-blogs/2020/1/9/the-astonishing-voyage-of-voyager |website=The Attic|access-date=3 March 2020}}</ref>. ვოიაჯერ 2 პირველი და ერთადერთი აპარატია, რომელმაც იშვიათი პლანეტარული განლაგების დახმარებით 1986 წლის იანვარში [[ურანი (პლანეტა)|ურანს]], ხოლო 1989 წლის აგვისტოში [[ნეპტუნი (პლანეტა)|ნეპტუნს]] მიაღწია.
2018 წლის 5 ნოემბერს, 122 [[ასტრონომიული ერთეული|ასტრონომიული ერთეულის]] მანძილზე, ვოიაჯერ 2-მა [[ვარსკვლავთშორისი სივრცე|ვარსკვლავთშორის სივრცეს]] მიაღწია და ვოიაჯერ 1-ის მსგავსად, [[მზე|მზის]] [[ჰელიოსფერო]] დატოვა.
რვათვიანი პაუზისა და ტექნიკური გაუმართაობის აღმოფხვრის შემდეგ, 2020 წლის ნოემბერში აპარატთან კავშირი აღდგა. ვოიაჯერ 2-თან კომუნიკაცია ნასას შორეული კოსმოსური კავშირის ქსელის, [[კანბერა|კანბერასთან]] მდებარე DSS 43 საკომუნიკაციო ანტენის მეშვეობით ხორციელდება. [[დედამიწა|დედამიწას]], მზესა და აპარატს შორის არსებული მანძილი, ზონდის სტატუსი და მისი სიჩქარე ნასას ოფიციალურ საიტზეა ასახული.<ref name="voyager">{{cite web |url=https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/status/ |title=Voyager - Mission Status |work=[[Jet Propulsion Laboratory]] |publisher=[[National Aeronautics and Space Administration]] |access-date=April 24, 2021}}</ref>
=== ისტორია ===
● ვოიაჯერ 2-ის მისია 1977 წლის 20 აგვისტოს დაიწყო და უპირველესად იუპიტერისა და სატურნის, აგრეთვე მათი თანამგზავრების შესწავლას მოიცავდა. თუმცა ფრენის ტრაექტორიამ აპარატს ურანსა და ნეპტუნთან მიღწევის საშუალებაც მისცა. გრავიტაციული მანევრების შედეგად კი ნეპტუნისაკენ ფრენის ხანგრძლივობა 30 წლის ნაცვლად, 12 წლამდე შემცირდა.
● 1979 წლის 9 ივლისს აპარატი იუპიტერს მაქსიმალურად, 71 ათასს კილომეტრამდე მიუახლოვდა. ვოიაჯერ 2-მა [[განიმედე (თანამგზავრი)|განიმედეს]], [[ევროპა (თანამგზავრი)|ევროპასა]] და [[გალილეო გალილეი|გალილეოს]] სხვა [[თანამგზავრი|თანამგზავრების]] შესწავლა დაიწყო. მოპოვებულმა მონაცემებმა შესაძლებელი იმ ჰიპოთეზის წამოყენება გახადა, რომელიც ევროპას ზედაპირის ქვეშ თხევადი [[ოკეანე|ოკეანის]] არსებობას უშვებდა. მზის სისტემის ყველაზე დიდი თანამგზავრის — განიმედეს შესწავლამ აჩვენა, რომ იგი "ჭუჭყიანი" ყინულითაა დაფარული, ხოლო მისი ზედაპირი ევროპას ზედაპირზე უფრო ხნიერია.
==სქოლიო==
| |||