ალექსანდრე ცაგარელი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
{{ინფოდაფა მეცნიერი}}
'''ალექსანდრე ცაგარელი''' (დ. [[27 ნოემბერი]], [[1844]], [[კასპი]] — გ. [[12 ნოემბერი]], [[1929]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] ენათმეცნიერი და ქართველოლოგი.
ხაზი 13:
[[1890]] წელს [[რომი|რომში]], [[ვენეცია]]სა და კრაკოგში ჩატარდა კვლევითი სამუშაოები, სადაც იგი გაეცნო [[XII საუკუნე|XII საუკუნ]]ის ქართულ სიძველეებს. [[1894]] წელს კვლავ ჩამოდის საქართველოში. მალე იგი მესამედ გაემგზავრა იტალიაში, სადაც ვატიკანის ბიბლიოთეკაში მიაგნო ქართულ ოთხთავს, [[XII საუკუნე|XII საუკუნ]]ის ძეგლს. [[1920]] წელს ალ. ცაგარელი ბრუნდება საქართველოში და სიცოცხლის ბოლომდე მოღვაწეობს [[თბილისის უნივერსიტეტი|თბილისის უნივერსიტეტში.]] 1922 წლიდან იყო ამ უნივერსიტეტის პროფესორი.
ცაგარელის ნაშრომთა დიდი ნაწილი ეძღვნება ქართლ ენათმეცნიერებას. მან ჩაუყარა საფუძველი ქართველურ ენათა შედარებით შესწავლას, იცავდა მოსაზრებას, რომ ეს ენები არ ენათესავებიან სხვა ენათა ოჯახებს, აკრიტიკებდა თეორიებს, რომლებიც ქართულ ენას აკუთვნებდნენ ინდოევროპულ და ურალურ-ალთაურ ენათა ოჯახებს. ცაგარელი იბრძოდა საქართველოს ეკლესიის [[ავტოკეფალია|ავტოკეფალიისთვიის]] („სტატიები და შენიშვნები ქართული საეკლესიო საკითხისთვის, რუსულ ენაზე, პეტერბურგი, 1912). 1878 წელს რუსულად თარგმნა [[სიბრძნე სიცრუისა]].
==ლიტერატურა==
ხაზი 21:
*''ჭყონია, თ.'' ალექსანდრე ცაგარელი და ძველი ქართული ლიტერატურა», ლიტერატურული ძიებანი, IX, 1948
*[[აკაკი შანიძე|შანიძე, ა.]], პროფ. ალექსანდრე ცაგარელი, ლომისი, 1922.
==რესურსები ინტერნეტი==
{{nplg ბიოგრაფია|00001604}}
| |||