ნეონაციზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

თავის ცნობილ ესეში „ვოტანი“ [[კარლ გუსტავ იუნგი|კარლ გუსტავ იუნგმა]] დაახასიათა გერმანული სულიერების ეს სულსწრაფი ძიება როგორც „ვოტანის“, „ცოცხალი და ამოუხსნელი ტომობრივი ღმერთის“ არქეტიპის ამოფრქვევა გერმანელებს შორისგააქტივება [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს შემდეგ.

იუნგმა დაიწყო [[არქეტიპი|არქეტიპებსა]] და [[კოლექტიური არაცნობიერი|კოლექტიურ არაცნობიერზე]] თავისი თეორიის შემუშავება პირველი მსოფლიო ომის დროს. მისი აზრით ადამიანის ფსიქიკა სამ ნაწილად იყოფა: ცნობიერი, [[პიროვნული არაცნობიერი]] და კოლექტიური არაცნობიერი. კოლექტიური არაცნობიერი ევოლუციურად ჩამოყალიბებული და თანდაყოლილია. იუნგისათვის კოლექტიური არაცნობიერი ადამიანური მოგონებებისა და ემოციური ხატების საცავია. სწორედ ამით ხსნიდა იგი ადამიანების მიერ მითების, ხელოვნების ფორმებისა და სიმბოლოების ინტუიციურ აღქმა/გაგებას და მიიჩნევდა, რომ კოლექტიური არაცნობიერი იყო ლიტერატურის, რელიგიის, ხელოვნების შემოქმედების წყარო თითოეული ადამიანის ფსიქიკაში. კოლექტიური არაცნობიერი შეიცავს არქეტიპებს. არქეტიპი არის ამა თუ იმ, კონკრეტული გამოცდილების ან/და ობიექტის სიმბოლური წარმოდგენა და რეპრეზენტაცია. არქეტიპები ფსიქიკის უნივერსალური კონსტრუქტებია, რომლებშიც აკუმულირებულია კაცობრიობის გამოცდილება და, როგორც კოლექტიური არაცნობიერი, წარმოდგენილია თითოეული ინდივიდის ფსიქიკაში. გვიანდელ ნაშრომებში, იგი არქეტიპებს ახასიათებდა მეცნიერული ტერმინებით როგორც „პრიმორდიალურ სახეებს“, „ინსტიქტურ ტრენდებს“, „არქაულ გადმონაშთებს“, რომლებიც ამოიზრდებააღმოცენდებიან კოლექტიური არაცნოებიერიდან და მის ფილოქენეტიკურ ევოლუციაშია ჩაბეჭდილი. თუმცა თავდაპირველად იგი არქეტიპებს უფრო რელიგიური ენით აღწერდა როგორც „მმართველ ძალებს, ღმერთებს“.

ნაციონალ-სოციალიზმის აღმავლობის და [[ადოლფ ჰიტლერი|ჰიტლერისადმი]] გერმანელი ხალხის მასობრივი ენთუზიაზმის ფონზე, იუნგი წერდა, რომ გერმანელები კვლავ შეპყრობილნი იყვნენ გერმანიკული ღმერთის, ვოტანის არქეტიპით. იგი ამის საფუძველებს ხედავდა [[ფრიდრიხ ნიცშე]]ს, [[ალფრედ შულერი]]ს და [[ლუდვიგ კლაგესი]]ს დიონისურ, ირაციონალისტურ ფილოსოფიებში და სტეფან გეორგის პოეზიაში. „[[:en:Wandervogel|ვანდერფოგელის]]“ ახალგაზრდული მოძრაობის, ფოლკიშური ნაციონალიზმის და ქრისტიანობის „გერმანიზაციის“ სხვა მცდელობების პარალელურად მცირდებოდა ჯვრის ტალისმანური ძალა და ბრუნდებოდა „[[:en:Furor Teutonicus|furor teutonicus]]“, აქამდე დომინანტი არქეტიპი.

„ასატრუს თავისუფალი ასოციაციის“ [[არიანიზმი|არიანისტი]] წევრები, სიგი ჰუბარდი, ტომ პაგეტი, ვიატ კალდენბერგი და სხვები მონაწილეობდნენ „ოდინისტური თანამეგობრობის“ დიდი ლოს ანჯელესის განყოფილების დაარსებაში. პაგეტმა მოიწვია [[:en:Tom Metzger|ტომ მეტცგერი]], რომელიც ამ დროს ხელმძღვანელობდა „თეთრი ამერიკელების პოლიტიკურ ასოციაციას“, რათა სიტყვა წარმოეთქვა განყოფილების შეკრებაზე, რის შემდეგაც იგი ოდინისტური შეხვედრების ხშირი მონაწილე იყო. ამის მიუხედავად, ელსე კრისტენსენი თვლიდა, რომ მეტცგერი ზედმეტად რადიკალური იყო, ხოლო არიზონას კინდერდისკინდრედის წევრებს სურდათ, რომ თენამეგობრობა თეთრკანიანთა ინტერესების დაცვაზე ყოფილიყო მიმართული, თუმცა არ ყოფილიყო მტრულად განწყობილი ფერადი რასებისა და ებრაელებისადმი. რასიალისტებს ნაკლებად საეჭვო მოკავშირეები სურდათ: რედბერდმა დაარსა რასიალისტური „თორის ჩაქუჩის კინდერდი“კინდრედი“, ელტონ ჰალმა, რომელიც გამოეყნო არიზონას კინდერდს, დაარსა „ჯომსვიკინგის კინდრედი“, ტომ პაგეტი და [[:en:Wyatt Kaldenberg|ვიატ კალდენბერგი]] შეუერთდნენ მეტცგერის ახლადჩამოყალიბებულ „[[:en::White Aryan Resistance|თეთრ არიულ წინააღმდეგობას]]“. ვიატი, რომელიც მეტცეგერის პერიოდიკალის, WAR-ის რედაქტორი იყო, თავის სტატიებში ოდინიზმს ქადაგებდა. კალდენბერგის წარმართული მსოფლმხედველობა ისტორიას და პოლიტიკას უყურებს როგორც კოსმიურ ბრძოლას ღვთიურ არიულ და დემონურ, არაბუნებრივ იუდო-ქრისტიანულ ძალებს შორის. არიული რასა იდენტიფიცირებულია დედამიწასთან, სიცოცხლელსა და ბუნებასთან, ხოლო „ტალახის რასები“ სიკვდილთან, ზამთრის დეკადანსთან და მატლებთან, რომელბიც სხვისი სიცოცხლით საზრდოობენ.