ადარნასე პატრიკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
→‎ლიტერატურა: მცირედი შესწორება using AWB
სტატიას გავუკეთე ტედაქტირება
ხაზი 1:
{{მმ*|ადარნასე}}
'''ადარნასე პატრიკი''' - [[ჰერეთის სამეფო|ჰერეთის]] მეფე (დაახლოებით [[906]]–<nowiki/>[[943]] წლებში). ადარნასე პატრიკი ტახტზე ავიდა X საუკუნის დასაწყისში ([[გრიგოლ ჰამასის]] გარდაცვალების შემდეგ). მისი მეფობის ხანს ჰერეთს შეუტია კახეთის ქორეპისკოპოსმა [[კვირიკე I]]-მა. კვირიკე I დაუკავშირდა აფხაზთა მეფეს, კონსტანტინეს და შემდგომ ერთად გაილაშქრეს ჰერეთის წინააღმდეგ (დაახლოებით 915 წ). კვირიკე ბრძოლაში დამარცხდა და მოკავშირეებმა ჰერეთი გაინაწილეს. [[ვეჯინის ციხე|ვეჯინის]] შეთანხმების თანახმად, ადარნასე იძულებული გახდა კვირიკესათვის დაეთმო [[ორჭობი]], ხოლო [[კონსტანტინე I (აფხაზთა მეფე)|კონსტანტინესათვის]] — [[გავაზნი]] და [[არიში]] (“პარასკევსა ჯუარსა მიუპყრა ზავის პირი, მისცა აფხაზთა მეფესა არიში, ხოლო კჳირიკეს ორჭობი”), მაგრამ მალევე ადარნასე პატრიკმა ისარგებლა იმით, რომ კახეთს გაურთულდა სამთავროს საგარეო პოლიტიკა და დაიბრუნა დაკარგული პუნქტები. X ს. შუა წლებში მდგომარეობა ისევ ჰერეთის სასარგებლოდ იცვლება. X ს. 30-იან წლებში (936 წ.) კახეთმა, აზერბაიჯანის მფლობელ საჯთა შემოსევა განიცადა: „მოვიდეს სარკინოზნი, რომელთა უჴმობდეს საჯობით, და მოტყუენეს კახეთი”. მუსლიმთა შემოსევისა და მათ მიერ კახეთის დარბევის შემდეგ კახეთზე ლაშქრობს ჰერეთის მეფე, რომელიც იბრუნებს კონსტანტინე-კვირიკეს მიერ მიტაცებულ ჰერეთის ციხეებს.  
'''ადარნასე პატრიკი''' — [[ჰერეთის სამეფო|ჰერეთის]] მეფე (დაახლოებით [[915]]-[[944]]). მისი მეფობის დროს [[კახი|კახთა]] მთავარმა [[კვირიკე I|კვირიკე I-მა]] და [[აფხაზეთი]]ს მეფე [[კონსტანტინე III (აფხაზთა მეფე)|კონსტანტინემ]] დალაშქრეს [[ჰერეთი]] ([[915]]). [[ვეჯინი]]ს შეთანხმების თანახმად ადარნასე იძულებული გახდა კვირიკესთვის დაეთმო [[ორჭობი]], ხოლო კონსტანტინესათვის — [[გავაზნი]] და [[არიში]].
 
== ლიტერატურა ==
  წყარო: [[ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია]], ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 86.
{{ქსე|1|86}}
 
  წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ. 50
[[კატეგორია:ჰერეთის მეფეები]]
 
  წყარო: საქართველოს ისტორიის ნარკვევები: ტ.II. -თბილისი., 1970.-გვ. 231