[[1939]] წელს არჩეულ იქნა საქართველოს სსრ-ის უმაღლესუმაღლესი (უზენაეს) სასამართლოს წევრად. [[1941]] წლიდან მუშაობდა უმაღლესი (უზენაესი) სასამართლოს სისხლის სამართლის საქმეთა კოლეგიის თავმჯდომარედ<ref name=":0">საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა - http://www.nplg.gov.ge/publishers/fotoebi/index.php?do=view&id=40229</ref>. [[1943]] წლიდან იყო უმაღლესი (უზენაესი) სასამართლოს თავმჯდომარის პირველი მოადგილე. [[1942]] წლის [[5 იანვარი|5 იანვარს]], როგორც სხდომის თავმჯდომარემ, გამამტყუნებელი განაჩენი გამოიტანა [[გიგლა ბერბიჭაშვილი]]ს მიმართ, რომელსაც ბრალი ედებოდა ცნობილი ქართველი საზოგადო მოღვაწის [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძ]]ის მკვლელობაში. [[1953]] წელს მისი ავტორობით გამოიცა წიგნი -— [[წიწამურის ტრაგედია]]<ref>საქართველოს პარლამენტის ილია ჭავჭავაძის სახელობის ეროვნული ბობლიოთეკა, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი ილიას კაბინეტი, „ილიას ფონდი» 2007, ავტ/გორგაძე ილია, მიქაბერიძე მაია, ლომჯარია თინა, ბარნაბიშვილი ნანა - https://elfiles.emis.ge/uploads/10928/Part-I-(1).pdf</ref><ref>„ვინ მოკლა ილია?“, ახლადმოძიებული საარქივო მასალები, ნაწილი I, გამომცემლობა „მერიდიანი“ — https://www.researchgate.net/publication/343971728_vin_mokla_ilia''_akhladmodziebuli_saarkivo_masalebi_natsili_I</ref><ref>თენგიზ სიმაშვილი, ჟურნალი „ცისკარი“ #9, 2012 - http://simashvili.blogspot.com/2012/10/10-2012-1905-1907.html</ref>, რომელშიც განხილულია [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძ]]ის მკვლელობის დეტალები.
