სვანეთის სამთავრო: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 114:
{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/Surprizi|Surprizi]].|22|05|2021}}
საქართველოს მთიანეთის ზოგიერთი კუთხის მოსახლეობამ ქართლ-კახეთის რუსეთტან შეერთება არ სცნო და დამოუკიდებლობის შენარჩუნებას ესწრაფვოდა. ამ დროს მეფის მთავრობის წინაშე სხვა უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები წამოიჭრა და იგი საქართველოს მთაინეთის მშვიდობიანად შეერთებას ცდილობდა. შემდეგში ცარიზმს საქართველოს მთიანეთის შეერთებისათვის აქტიურად ზრუნვის საშუალეა მიეცა და მოქმედებას შეუდგა, მაგრამ ზოგან, მათ შორის სვანეთში, მოსახლეობის მედგარ წინააღმდეგობას წააწყდა. რუსეთთან შეერთების დროისათვის სვანეთი დაყოფილი იყო შემდეგ ნაწილებად:
*ქვემო ანუ „ცხენისწყალის ხეობის“ სვანეთი **ლენტეხის თემი (12 სოფელი) დადიანებს ეკუთვნის;
**ჩოლურის თემი (9 სოფელი) გარდაფხაძეებისაა;
**ლაშხეთის თემი (15 სოფელი) გელოვანთა და აზნაურთა ხელშია.
*ბალსქვემო სვანეთი
**„ჩუბეს ჴევი“ (20 სოფელი) — დადიშქელიანთა უფროსი შტო განაგაბდა;
**ბეჩო-ეცერ-ცხუმარის თემი (12 სოფელი) — დადიშქელიანთა უმცროსი შტო;
*ბალსზემო სვანეთში თერთმეტი თემი შედიოდა
**უშგულის თემი (4 სოფელი);
**კალას თემი (7 სოფელი);
**იფარის თემი (3 სოფელი);
**წვირმის თემი (6 სოფელი);
**ჰადიშის თემი (1 სოფელი);
**მულახის თემი (7 სოფელი);
**მესტიის თემი (4 სოფელი);
**ლენჯერის თემი (5 სოფელი);
**ლატალის თემი (11 სოფელი).
==ლიტერატურა==
| |||