ალბერტ შპეერი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
NobodyUser (განხილვა | წვლილი) →ადრეული წლები: ტიპოგრაფიული შესწორება იარლიყები: რედაქტირება მობილურით მობილური აპლიკაციით რედაქტირება რედაქტირება ანდროიდის აპლიკაციით |
NobodyUser (განხილვა | წვლილი) →ადრეული წლები: ტიპოგრაფიული შესწორება იარლიყები: რედაქტირება მობილურით მობილური აპლიკაციით რედაქტირება რედაქტირება ანდროიდის აპლიკაციით |
||
ხაზი 92:
შპეერი დაიბადა ქალაქ მანჰეიმში საშუალო კლასის წარმომადგენელთა ოჯახში. იგი გახდა ლუიზ მატილდა ვილჰელმინა და ალბერტ ფრიდრიხ შპეერის მესამე შვილი.{{sfn|Schubert|2006|p=5}} [[1918]] წელს ოჯახი საბოლოოდ გადავიდა საცხოვრებლად თავიანთ ვილაში, შლოს-ვოლფსბრუნენვეგში, ჰაიდელბერგში.{{sfn|Speer|1970|p=7}} ნიურნბერგის პროცესის პროკურორის მოადგილემ, ჰენრი კინგმა მოგვიანებით მასზე წიგნიც დაწერა, სადაც წერია, რომ „არქიტექტორის ახალგაზრდობის დროს შპეერთა სახლი სიყვარულით და სითბოთი იყო სავსე“.{{sfn|King|1997|p=27}} შპეერი დაკავებული იყო სპორტის სხვადასხვა სახეობებით, როგორიცაა თხილამურები, ალპინიზმი და გერმანიისთვის უჩვეულო ჰაიდელბერგის სკოლის მიერ შეთავაზებული რაგბით.{{sfn|van der Vat|1997|p=23}} სპორტული აქტივობის მიუხედავად, შპეერს მათემატიკოსობა სურდა, თუმცა, მამამისმა მას უთხრა, რომ ამ საქმიანობის არჩევის შემთხვევაში მას ელოდა „ცხოვრება ფულის, გავლენის და მომავლის გარეშე“.{{sfn|Schmidt|1984|p=28}} შპეერმა მამას დაუჯერა და წინაპრების მსგავსად არქიტექტურით დაკავება გადაწყვიტა.{{sfn|Fest|1999|pp=11–13}}
არქიტექტურის შესწავლა შპეერს კარლსრუჰეს უნივერსიტეტში მოუწია, რადგანაც [[1923]] წლის ჰიპერინფლაციამ მისი მშობლების შემოსავალი შეზღუდა, რამაც მას უფრო პრესტიჟულ უნივერსიტეტში სწავლის
1922 წლის შუა თვეებში შპეერმა დაიწყო ურთიერთობა მარგარეტ უებერთან ([[1905]]-[[1987]]), წარმატებული ოსტატის შვილთან. ამ რომანს ეწინააღმდეგებოდა შპეერის დედა, რომელიც ფიქრობდა, რომ უებერთა ოჯახი მათზე „სოციალურად დაბალი“ იყო. მისი პოზიციის მიუხედავად, შპეერი და უებერი ბერლინში [[1928]] წლის [[28 აგვისტო]]ს დაქორწიდნენ. უკვე მარგარეტ შპეერი ქმრის მშობლებმა ქორწილიდან მხოლოდ შვიდ წელიწადში მიიწვიეს.{{sfn|Sereny|1995|pp=47–49}}
|