არჩილ სულაკაური: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ 95.137.253.222-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა გიო ოქრო-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია იარლიყი: სწრაფი გაუქმება |
Saturnin.7 (განხილვა | წვლილი) მNo edit summary |
||
ხაზი 1:
{{ინფოდაფა მწერალი}}
'''არჩილ სამსონის ძე სულაკაური''' (დ. [[15 თებერვალი]], [[1927]], [[თბილისი]] — გ. [[26 აგვისტო]], [[1997]], თბილისი) — ქართველი პოეტი და პროზაიკოსი. დაჯილდოებულია [[შოთა რუსთაველის პრემია|შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიითა]] ([[1971]]) და „[[საპატიო ნიშნის ორდენი|საპატიო ნიშნის]]“ ორდენით.
არჩილ სულაკაურმა [[1951]] წელს [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს ფილოლოგიის ფაკულტეტი დაამთავრა. [[1973]] წლიდან სულაკაური იყო გამომცემლობა [[ნაკადული (გამომცემლობა)|"ნაკადულის"]] დირექტორი, ხოლო [[1982]] წლიდან - ჟურნალ „[[მნათობი (ჟურნალი)|მნათობის]]“ მთავარი რედაქტორი.
== შემოქმედება ==
პოეტის პირველი ლექსები [[1946]] წელს "ლიტერატურულ გაზეთში“ დაიბეჭდა, ხოლო [[1951]] წელს გამოვიდა მისი ლექსთა პირველი წიგნი. მას ეკუთვნის პოეტური კრებულები: "ჩემი ქუჩის დღესასწაული“ ([[1956]]), "საგზალი“ ([[1959]]), "ოთხივე მხრიდან“ ([[1975]]), "სიჩუმე“ ([[1978]]), "ლექსები“ ([[1980]]). პროზაულ ნაწარმოებებს შორის აღსანიშნავია „ტალღები ნაპირისკენ მიისწრაფიან“ ([[1957]]), „[[ბიჭი და ძაღლი]]“ ([[1966]]), „ოქროს თევზი“ ([[1966]]), „[[სალამურას თავგადასავალი]]“ ([[1969]]; შოთა რუსთაველის სახელმწიფო პრემია,
[[1973]] წლიდან იყო გამომცემლობა „[[ნაკადული (გამომცემლობა)|ნაკადულის]]“ დირექტორი, [[1982]] წლიდან ჟურნალ [[მნათობი (ჟურნალი)|„მნათობის“]] მთავარი რედაქტორი. [[1971]] წელს მიანიჭეს შოთა რუსთაველის პრემია, დაჯილდოებულია „საპატიო ნიშნის“ ორდენითა და მედლებით.
არჩილ სულაკაური გარდაიცვალა [[1997]] წელს, თბილისში. დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|დიდუბის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში]].
==რესურსები ინტერნეტში==
|