მარანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Nekresi monastery interior (Photo A. Muhranoff)-1.jpg|მინი|ეპისკოპოსის სასახლის მარანი [[ნეკრესის მონასტერი|ნეკრესის მონასტერში]]. ]]

დახურული მარანი უპირატესად [[აღმოსავლეთ საქართველო]]შია გავრცელებული. საღვინე [[ქვევრი|ქვევრები]] მარანშივეა ჩაფლული. აქვეა [[მეღვინეობა|მეღვინეობის]] ინვენტარიც, წურავენ ყურძენს, აყენებენ და ინახავენ ღვინოს. ამგავრი მარანი კარგადაა შეხამებული აღმოსავლეთ საქართველოს ბუნებრივ პირობებთან: შენობა იფარავს ღვინოს [[ზამთარი|ზამთარში]] ყინვისაგან, [[ზაფხული|ზაფხულში]] - სიცხისაგან. ქართლ-კახური მარანი მოქცეულია საცხოვრებლის კომპლექსში - ორსართულიანი ქვიტკირის სახლების პირველ სართულზე. ძველად ქართლში [[დარბაზული სახლი]]ს ერთ-ერთ კომპონენტს ხშირად მარანი შეადგენდა. მარნიანი დარბაზული სახლები [[ქვემო ქართლი|ქვემო ქართლში]], [[თრიალეთი (მხარე)|თრიალეთში]] და [[მესხეთი|მესხეთ]]-[[ჯავახეთი|ჯავახეთში]] დღემდეა შემორჩენილი. [[ურბნისი (ქარელის მუნიციპალიტეტი)|ურბნისის]]ს ტერიტორიაზე მრავლადაა გათხრილი [[VI საუკუნე|VI]]-[[VIII საუკუნე]]ების [[ალიზი]]თ ნაგები, ბანიანი სახლები, რომლებსაც უშუალოდ ებმის მარნები. [[ქართლ-კახეთი|ქართლ-კახეთში]] ტრადიციული მარანი გამოირჩევა კედლის ლამაზი წყობით, წინა მხრიდან კედლებში ჩაყოლებული აგურის [[ჯვარი|ჯვრებითა]] და ზოლებით, თაღიანი შესასვლელითა და მასიური ორფრთიანი კარით. მარანს 2 ნაწილად ყოფს თაღებიანი კედელი ან მდიდრულად მოჩუქურთმებული ბალიშიანი დედაბოძი. მარნის უკანა ნაწილში ყურძნის დასაწური განყოფილებაა. კედელთან მთელს სიგრძეზე მიშენებულია ქვიტკირის [[საწნახელი]], ჩვეულებრივ ორგანყოფილებიანი.