იოსებ გედევანიშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

დაიბადა [[1872]] წლის იანვარში, [[ტფილისიტფილისის გუბერნია|ტფილისის გუბერნიის]]ს გუბერნიის[[დუშეთის მაზრა|დუშეთის მაზრის]] სოფელ [[მცხეთა]]ში. დაამთავრა ტფილისის კადეტთა კორპუსი და პავლოვსკის სამხედრო სასწავლებელი. შემდგომ სწავლობდა [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] გენშტაბის აკადემიაში. [[1904]] წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-ფედერალისტთა სარევოლუციო პარტიის წევრი. 1905-071907 წლების რევოლუციაში მონაწილეობისთვის კაპიტნის წოდებით დათხოვნილ იქნა არმიიდან. ამის შემდეგ ეწეოდა აქტიურ პოლიტიკურ და რევოლუციურ საქმიანობას. 1917 წლის [[თებერვლის რევოლუცია|თებერვლის რევოლუციის]] შემდეგ იყო [[ამიერკავკასიის დემოკრატიული ფედერაციული რესპუბლიკა|ამიერკავკასიის დფრ-სა]] და [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა|საქართველოს დრ-ის]] არმიების შექმნის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი. იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო]]ს წევრი. 1918 წლის დასაწყისიდან იყო ფედერალისტთა ბათუმის პარტიზანული რაზმის მეთაური. მეთაურობდა [[ასპინძა|ასპინძის]] მიდამოებში თურქების წინააღმდეგ მოქმედ რაზმს. ბრძოლაში თავის გამოჩენისთვის მიიღო პოლკოვნიკობა. 1918 წლის ივლისსი მეთაურობდა ქართულ პარტიზანულ პოლკს [[დარიალის ხეობა]]ში. 1918 წლის აგვისტოდან დაინიშნა [[საქართველოს თავდაცვის სამინისტრო|საქართველოს სამხედრო სამინისტროს]] სარეთო განყოფილების უფროსად. 1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-ფედერალისტთა სარევოლუციო პარტიის სიით. 1919 წლის დასაწყისიდან იყო აფხაზეთის და შავი ზღვისპირეთის ქართული გარნიზონის სარდალი. 1920 წლის ბოლოდან ინიშნება [[ბორჩალოს მაზრა|ბორჩალოს მაზრის]] ქართული გარნიზონის სარდლად. 1920 წლის 4 დეკემბრიდან დაინიშნა სამხრეთისა და სამხრეთ-აღმოსავლეთის ფრონტის სარდლად.

ბოლშევიკური ოკუპაციის შემდეგ დარჩა საქართველოში. 1924 წლიდან გახდა კომუნისტური პარტიის წევრი. 1926-1928 წლებში იყო [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|ზაქარია ფალიაშვილის სახელობის თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრისთეატრი]]ს დირექტორი; [[1928]]-[[1929]] წლებში ამიერკავკასიის რადიოგადაცემათა რწმუნებული; [[1929]] წლიდან მუშაობდა [[საქართველოს ცენტრალური არქივი|საქართველოს ცენტრალურ არქივში]]; [[1910]] წლიდან მოღვაწეობდა სალიტერატურო სარბიელზე. პიესები: „მსხვერპლი“ (1911), „გამცემი“ (1912), ზღაპარი-ფერია „სინათლე“ (1914), მოთხრობები: „სიმართლე“, „გაიქცა“; იოსებ გედევანიშვილიგედევანიშვილის გარდაიცვალალიბრეტო საფუძვლად უდევს [[1939გრიგოლ კილაძე|გრიგოლ კილაძის]] წლისბალეტს „სინათლე“; თხზულებები: 24მოთხრობანი დეკემბერს(1915, მცხეთაშიგორი), მოთხრობები (1927, თბილისი), „სამხედრო ხელოვნება „ვეფხის ტყაოსანში“, „სამხედრო ხელოვნება საქართველოში“ (1915, თბილისი), „მასალები საქართველოსა და კავკასიის ისტორიისათვის“ (1939, თბილისი). დაკრძალულიაიგი ითვლებოდა [[სვეტიცხოველითბილისის დრამატული საზოგადოება |სვეტიცხოვლისთბილისის დრამატული საზოგადოების]] ეზოში გამგეობის წევრად, ხოლო შემდგომ დირექტორ-განმკარგველად. 1924-1926 წლებში მუშაობდა ხელოვნების კომიტეტის თავჯდომარედ,