|
მიუხედავად დამრიგებლური ხასიათისა, მცდარია აზრი იმის შესახებ, თითქოს ანდაზა აუცილებლად წარმოადგენს სიბრძნეს (სახალხო სიბრძნეს) ან გვაწვდის პროგრესულ მორალურ-ეთიკურ ნომრას. ხშირია მაგალითი იმისა, რომ ანდაზა ეფუძნებოდეს უმეცარ, მაგრამ ხალხში გავრცელებულ საერთო აზრს. არ არის გამართლებული ანდაზის ჩართვა ბავშვთა აღმზრდელობით პრაქტიკაში - ახსნისა და დასაბუთების გარეშე.
მაგალითი: ანდაზა ”გემოვნებაზე„გემოვნებაზე არ დაობენ”დაობენ“. აქ მოყვანილი აზრი, თითქოს გვანიჭებს თავისუფლებას შემოქმედებაში, მეორე მხრივ კი იგი გვათანაბრებს უმეცრების, გაუნათლებელი საზოგადოების, არაკომპეტენტურობის ჩარჩოში, მნიშვნელობას უკარგავს ჭეშმარიტ სილამაზეს და ამ გზით, ირიბად ასრულებს უსამართლო ცენზურულ სამსახურს, შედეგად ზღუდავს პროგრესული პიროვნების თავისუფლებას.
* საპირისპირო აზრი (1): ”გემოვნებაზე„გემოვნებაზე დაობენ”დაობენ“, რამდენადაც არსებობს კლასიკური გემოვნება, რომელიც უნდა შრომით მიიღოს ადამიანმა და განავითაროს საკუთარი გამოცდეილების, განათლების საფუძველზე.
* საპირისპირო აზრი (2): თუ ანდაზას პირდაპირ გავიგებთ, გემოვნებაზე დაობენ და ომობენ კიდეც. მსოფლიოს ისტორიაში მრავალი მაგალითია ომისა და ბრძოლებისა, რომელთა მიზეზს სილამაზე (ან გემოვნების ობიექტი) წარმოადგენდა (ქალი, ქალაქი, კულტურა, ენა).
* საპირისპირო აზრი (3): ”გემოვნებაზე„გემოვნებაზე უნდა ვიდაოთ”ვიდაოთ“ (აგრეთვე საკუთარ თავთან), რომ ამოვიცნოთ ჭეშმარიტი, საყოველთაო სილამაზის ნორმა-იდეალი, სილამაზის დანახვა ზოგადად მოითხოვს შრომის გაწევას (”კარგ„კარგ მთქმელს კარგი გამგები უნდაო”უნდაო“). იმ თეზაზე დაფუძნებით, რომ ”ჭეშმარიტი„ჭეშმარიტი სილამაზე არსებობს”არსებობს“ (ეს უკანასკნელი აზრი აღიარებულია კაცობრიობის მიერ - თფ. დოსტოევსკი ”სილამაზე„სილამაზე გადაარჩენს სამყაროს”სამყაროს“, შდრ. ”ერთი„ერთი, უფალი არის მხსნელი”მხსნელი“) შევადაროთ - ”კამათში„კამათში იბადება ჭეშმარიტება”ჭეშმარიტება“; ანდაზების წინააღმდეგობრიობა ლოგიკურად ასაბუთებს ერთ-ერთის მცდარობას და მტკიცდება ანდაზაში მოყვანილი აზრის - ”გემოვნებაზე„გემოვნებაზე არ დაობენ”დაობენ“ მცდარობა.
== რესურსები ინტერნეტში ==
|
