'''ლიპყინული''', '''ლიპყინული''' — მკვრივი ყინულის[[ყინული]]ს ფენა, რომელიც წარმოიქმნება დედამიწასა[[დედამიწა]]სა და საგნებზე, მათ ზედაპირზე გადაცივებული [[წვიმა|წვიმის]] წვეთებისა და ნისლის[[ნისლი]]ს დაყინვისას. ლიპყინული უმეტესად სუსტი ყინვების (0°-იდან –3°-მდე), ზოგჯერ უფრო დაბალი [[ტემპერატურა|ტემპერატურის]] (-16–16°) დროს ჩნდება. წარმოიქმნება ძირითადად საგნის ქარპირა მხარეს. დაყინული ყინულის ქერქის სიგანე რამდენიმე სანტიმეტრია. თავისი სიმძიმით ამტვრევს ხეებს, იწვევს გზებზე მიმოსვლის შეწყვეტას, ბოძებზე წყვეტს ელექტროგადაცემის ხაზებს.<ref>[https://bigenc.ru/geography/text/2367727 Гололёд | Большая российская энциклопедия]</ref> ლიპყინული [[საქართველო]]ში ჩნდება აღმოსავლეთიდან და დასავლეთიდან ცივი ჰაერის მასების შემოჭრის დროს; მის გაჩენაში დიდ როლს ასრულებს რელიეფის ფორმა, განსაკუთრებით ქედების მიმართულება. ლიპყინული უფრო ხშირია ქარისკენ მიქცეულ ფერდობებზე. ლიპყინული [[ჯავახეთის ქედი|ჯავახეთის ქედზე]], [[ლიხის ქედი|ლიხის ქედის დასაველთ კალთაზე]], [[გაგრის ქედი|გაგრის ქედსა]] და [[მამისონის უღელტეხილი|მამისონის უღელტეხილზე]] წელიწადში 3-6 დღეა. იშვიათად ჩნდება [[საქართველოს მთათაშორისო ბარი|საქართველოს მთიანეთშორის ბარში]].<ref>გობეჯიშვილი რ., კოტლიაკოვი ვ., გლაციოლოგია, თბ., 2006.</ref>
