'''ალექსანდრე სარაჯიშვილი''' (ფსევდონიმი: „რიშ'''რიშ-ბაბა“)ბაბა''') (დ.[[1851|1851–]] — გ. [[1914]]) — ქართველი კრიტიკოსი, მკვლევარი, მთარგმნელი, ჟურნალისტი, საზოგადო მოღვაწე.
== ბიოგრაფია ==
1868 წელს დაამთავრა [[თბილისის კლასიკური გიმნაზია|თბილისის პირველი გიმნაზია]] და სწავლა განაგრძო [[პეტერბურგის უნივერსიტეტი|პეტერბურგის უნივერსიტეტში]], იურიდიულ ფაკულტეტზე. ასევე, სწავლობდა [[ყაზანის უნივერსიტეტი|ყაზანის უნივერსიტეტში]] ბუნებისმეტყველების ფაკულტეტზე და [[კიევის უნივერსიტეტი|კიევის უნივერსიტეტში]], იურიდიულ ფაკულტეტზე. 1873-18761873–1876 წლებში [[ჟენევის უნივერსიტეტი|ჟენევის უნივერსიტეტში]] სიტყვიერების ფაკულტეტის სტუდენტი იყო. [[ჟენევა|ჟენევაში]] აქტიურად მონაწილეობდა სტუდენტთა ცხოვრებაში, ფრანგულად კითხულობდა მოხსენებას ქართული ლიტერატურის საკითხებზე. სამშობლოში დაბრუნებისთანავე ჩაება საზოგადოებრივ ცხოვრებაში. იყო [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების]] გამგეობის წევრი, საქართველოს საისტორიო და საეთნოგრაფიო საზოგადოების ერთ-ერთი დამფუძნებელი და მისი პირველი ხაზინადარი, მუზეუმ-წიგნთსაცავის გამგე. თანამშრომლობდა გამოცემებთან „[[დროება (XIX საუკუნე)|„დროება“დროება]]“ (ათავსებდა კრიტიკულ წერილებსა და რეცენზიებს) და „[[მოამბე|„მოამბე“]]“, სადაც 1895 წელს დაიწყო მისი ნაშრომის - — „ვეფხისტყაოსნის ყალბი ადგილების“ გამოქვეყნება. 1901-19021901–1902 წლებში რედაქტორობდა გაზეთ „[[ივერია (გაზეთი)|„ივერიას“ივერიას]]“, ხოლო 1903-19051903–1905 წლებში იყო ამ გაზეთის გამომცემელი. იუმორისტული ხასიათის წერილებსა და ნათარგმნ თხზულებებს აქვეყნებდა გამოცემებში „<nowiki/>[[ფასკუნჯი (გაზეთი)|ფასკუნჯი]]“, „ჯეჯილი“ და „კლდე“. ალექსანდრე სარაჯიშვილი იკვლევდა აგრთვე ძველ ხელნაწერებსაც. 1884 წელს [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძესა]] და [[პეტრე უმიკაშვილი|პეტრე უმიკაშვილთან]] ერთად გამოსცა „<nowiki/>[[ვისრამიანი]]<nowiki/>“. ი. რომენსკისთან ერთად თარგმნა ინდური ეპოსი „<nowiki/>[[რამაიანა]]<nowiki/>“.
== ლიტერატურა ==
* ი. მეგრელიძე, რუსთველოლოგები, 1970;
* ი. სონღულაშვილი, ალექსანდრე ივანეს ძე სარაჯიშვილი, კრებული: ძველი საქართველო, ტ. IV, 1914-151914–1915.