ბაკურ II: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 25:
|დედა= [[სალომე უჯარმელი|სალომე]]
}}
'''ბაკურ II''', ''ბაკურ რევის ძე'' — „მოქცევაჲ ქართლისაჲ“-ს მატიანეს ცნობით იყო ქართლის 28-ე მეფე, მეფე [[მირიან III|მირიანის]] ძის [[რევი]]ს შვილი. მეფობდა მირიანის გარდაცვალების შემდეგ, IV საუკუნის II ნახევარში.<ref group="კ">{{ციტირება|და[http://www.amsi.ge/istoria/qm/qarTlis_moqceva.pdf დაჯდამოქცევაჲ მეფედ ბაკურქართლისაჲ], ძჱ''შატბერდისეული რევისივერსია''. და[თავი მოკუდაა~]: იოვანეგვ. ებისკოპოსი4, და5.</ref> დაჯდა„ქართლის იაკობ,ცხოვრებაში“ მღდელიბაკურ იგიII მუნით-ვეიხსენიება მოსრული,[[არაბული მთავარეპისკოპოსად.ენა|არაბიზებული]] დაფორმით ოცდამესამესაწელსაბაქარ, აღმართებითგანწარმოდგენილია პატიოსნისაქართლის ჯუარისა25-ე შეუქმნა კუბაჲ რევმეფედ და შეიქმნა საფლავიმეფე ქუემოსამირიანის ეკლესიასაძედ.
 
და მოკუდ[ა] რევ და დაემარხა ცოლითურთ. და შემდგომად მისა, მეათესა წელსა, ამან ბაკურ დაიწყო წილკნისა ეკლესიასა და განეშორა ოცდამეათხუთმეტესა წელსა. და მოკუდა და დაეფლა ქუემოსა ეკლესიასა.}}</ref><ref>[http://www.amsi.ge/istoria/qm/qarTlis_moqceva.pdf მოქცევაჲ ქართლისაჲ], ''შატბერდისეული ვერსია''. [თავი ა~]: გვ. 4, 5.</ref> „ქართლის ცხოვრებაში“ ბაკურ II იხსენიება [[არაბული ენა|არაბიზებული]] ფორმით ბაქარ, წარმოდგენილია ქართლის 25-ე მეფედ და მეფე მირიანის ძედ.<ref group="კ">{{ციტირება|და დაჯდა ძე მისი, ბაქარ, და იყო მორწმუნე, ვითარცა მამაჲ მისი. და ამან მოაქცივნა უმრავლესნი კავკასიანნი, რომელნი ვერ მოექცივნეს მამასა მისსა.
 
და შთავარდა შორის მისა და სომეხთა მტერობაჲ, რამეთუ სომეხნი ბაქარის ძმისწულისა, რევის ძისა, თრდატ მეფისა ასულის წულისა მეფობასა ლამობდეს ქართლს.
 
ხოლო ესე ბაქარ ეზრახა სპარსთა მეფესა, მამისძმისწულსა მისსა, დაემოყურა და გაუცვალა ქუეყანაჲ და სიძესა მისსა, ფეროზს, რომელსა ჰქონდა რანი ბარდავამდის მიცემულად მირიანისგან, და მისცა მის წილ სამშჳლდითგან მიმართ ქუეყანაჲ თავამდე აბოცისა.
 
მაშინღა ნათელჶიღო ფეროზ და ერმან მისმან, და მოირთეს ძალი ხუასროთაგან, და ეწყვნეს სომეხთა ჯავახეთს, სძლეს და აოტნეს სომეხნი. მაშინ მეფემან ბაქარ შუამდგომელობითა ბერძენთა მეფისა და სპარსთა მეფისაჲთა დაწერა ჴელით წერილი ძმისწულისა მისისა და დედისა მისისა სალომესგან: „ვიდრემდის იყოს ნათესავი ბაქარისი, რომელსა ეძლოს პყრობაჲ მეფობისაჲ, მათი იყოს მეფობაჲ, არაოდეს ძებნონ მეფობაჲ ნათესავთა რევისთა“. მაშინღა მოიყვანა ძმისწული მისი და მისცა კუხეთი, და დასუა რუსთავის ერისთავად. ამან ბაქარ ყოველნი დღენი ცხოვრებისანი მისისანი დიდსა სარწმუნოებასა შინა აღასრულნა, და განამრავლნა მღდელნი და დიაკონნი ყოველსა ქართლსა და რანსა შინა ეკლესიათა მსახურად. ამან აღაშენა ეკლესიაჲ წილკნისაჲ. მოკუდა და დაეფლა ძმისავე თჳსისა თანა.}}</ref><ref>„ქართლის ცხოვრება“. გვ. 145, 146.</ref>
 
== კომენტარები ==
<references group="კ"/>
 
==იხილეთ აგრეთვე==
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ბაკურ_II“-დან