ახალი მემარჯვენეები (პოლიტიკა): განსხვავება გადახედვებს შორის

ახალი მემარჯვენეების შთაგონების წყარო იყო გერმანიის [[კონსერვატიული რევოლუცია|კონსერვატიული რევოლუციური მოძრაობა]] მე-20 საუკუნის პირველ ნახევარში. ისინი უპირისპირებოდნენ [[ნეომარქსიზმი|ნეომარქსიზმს]] და [[ახალი მემარცხნეები|ახალ მემარცხნეებს]], თუმცა აღიარებდნენ, რომ მემარცხენე მოძრაობა 1960-იან წლებში წარმატებული აღმოჩნდა კულტურის ცვლილებაში, ამიტომაც მათი სტრატეგიების და მეთოდების გადმოღებას ისახავდნენ მიზნად. ახალი მემარჯვენეების მოძრაობაზე გავლენა იქონია ნეომარქსისტი ფილოსოფოსის, [[ანტონიო გრამში]]ს სოციალ-კულტურულმა იდეებმა. ზოგი ახალი მემარჯვენე თავს „მემარჯვენე გრამშიანელსაც“ უწოდებდა. მიზნების მისაღწევად, ისინი იყენედნენ „[[მეტაპოლიტიკა]]ს“, რაც ითვალისწინებს საზოგადოების შეცვლას გრძელვადიან პერსპექტივაში კულტურული და იდეოლოგიური გავლენის გაძლიერებით პოლიტიკური კამპანიების და სახელმწიფო თანამდებობების დაკავების ნაცვლად. ახალი მემარჯვენეები უპირისპირდებოდნენ [[მულტიკულტურალიზმი|მულტიკულტურალზმს]] და ერთ საზოგადოებაში სხვადასხვა კულტურების შერევას, ასევე [[ლიბერალური დემოკრატია|ლიბერალურ დემოკრატიას]] და [[კაპიტალიზმი|კაპიტალიზმს]]. ისინი საზოგადოებას სთავაზობდნენ „ორგანული დემოკრატიის“ ლოკალიზებულ ფორმას, ოლიგარქიის ელემენტების ამოძირკვის განზრახვით. ისინი პანევროპული იდენტობის და კულტურის გამოცოცხლებას ცდილობდნენ [[არქეოფუტურიზმი|არქეოფუტურისტული]] ან ნეორეაქციული „რევოლუციური კონსერვატიზმის“ მეთოდებით, რა დროსაც ასევე მხარს უჭერდნენ ცალკეული რეგიონების ეთნიკური და კულტურული ჰომოგენურობის შენარჩუნებას და, იცავდნენ ყოველი ჯგუფის უნიკალურობას და უფლებას დაიცვას თავისი მიწა და რეგიონი [[ეთნოპლურალიზმი|ეთნოპლურალისტული]] პოზიციებიდან.

გერმანიაში ''Neue Rechte'' (სიტყვასიტყვით, ახალი მემარჯვენე) ორი ნაწილისგან შედგება: ''Jungkonservative'' (სიტყვასიტყვით, ახალგაზრდა კონსერვატორები), რომლებიც მოსახლეობის სამოქალაქო ნაწილში მიმდევრებს ეძებენ; და მეორე, "Nationalrevolutionäre" (ნაციონალური რევოლუციონისტები), რომლებიც ეძებენ მიმდევრებს გერმანიის მოსახლეობის ულტრამემარჯვენე ნაწილში და იყენებენ ისეთი მემარჯვენე პოლიტიკოსების რიტორიკას, როგორიცააროგორებიც არიან [[გრეგორ სტრასერიზმი სტრასერი|გრეგორი]] და [[ოტო სტრასერ|ოტო სტრასერი]]. სხვა ცნობილი მემარჯვენეების ჯგუფია პიერ კრებსის - Thule Seminar. <ref>Michael Minkenberg, "The new right in Germany: The transformation of conservatism and the extreme right." ''European Journal of Political Research'' 22.1 (1992): 55–81.</ref> <ref name="online">Simon Bornschier, "Why a right-wing populist party emerged in France but not in Germany: cleavages and actors in the formation of a new cultural divide." ''European Political Science Review'' 4.1 (2012): 121–145. [http://doc.rero.ch/record/297782/files/S1755773911000117.pdf online]</ref>