'''მიტროპოლიტი გიორგი''' (ერისკაცობაში — '''გური პორფილეს ძე შალამბერიძე'''; დ. [[25 თებერვალი]], [[1940]], [[ფერსათი (ბაღდათის მუნიციპალიტეტი)|ფერსათი]], [[ბაღდათის რაიონი]]) — [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია|საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის]] მღვდელმთავარი, [[ტყიბულისა და თერჯოლის ეპარქია|ტყიბულისა და თერჯოლის ეპარქიის]] [[მიტროპოლიტი]]. ანგელოზის დღე — [[{{OldStyleDate|6|მაისი]] <small>[ძვ. სტ. ||23|აპრილი]</small>|}} და [[{{OldStyleDate|23|ნოემბერი]] <small>[ძვ. სტ. ||10 ნოემბერი]</small>||}} ([[წმინდა გიორგი]]ს ხსენება); კათედრა თერჯოლაში, რეზიდენცია ტყიბულსა და თერჯოლაში.
==ბიოგრაფია==
მიტროპოლიტი გიორგი, ერისკაცობაში გური კორფილეს ძე შალამბერიძე, დაიბადა 1940 წლის 25 თებერვალს ბაღდადის რაიონრაიონის სოფელ ფერსათში. საშუალო სკოლა დაამთავრა ფერსათში, შემდეგ თავისი ძმის – ცნობილი სასულიერო პირის ვიქტორ შალამბერიძის – რჩევითა და სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, ეფრემ II-ის ლოცვა-კურთხევით [[1963]]-[[1971]] წლებში სწავლა განაგრძო ლენინგრადის (პეტერბურგი) სასულიერო სემინარიაში, იმავე წლის 23 ნოემბერს ეკურთხა მღვდლად და დაინიშნა მცხეთის სასულიერო სემინარიის პედაგოგად. 1971–1974 ღვთისმსახურებას აღავლენდა თბილისის იოანე ღვთისმეტყველის ეკლესიაში, 1974–1978 – ქუთაისის პეტრე-პავლეს ეკლესიაში. იყო საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მე-12 საეკლესიო კრების აქტიური მონაწილე, მხარს უჭერდა სრულიად საქართველოს კათოლიკოსპატრიარქის მოსაყდრეს – ცხუმაფხაზეთის მიტროპოლიტ [[ილია II|ილიას]]. 1978 წლის 16 მარტს დაინიშნა მცხეთის სასულიერო სემინარიის რექტორად. მოღვაწეობდა სვეტიცხოვლის ტაძარში. 1980–1988 წლებშ იყო სიონის საპატრიარქო ტაძრის პროტოპრესვიტერი. 1988 წლის 14 ოქტომბრის კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით გახდა ჭყონდიდის ეპისკოპოსი. 1994 წლის 21 დეკემბერს ებოძა მთავარეპისკოპოსობა, 2000 წლის 28 ნოემბერს – მიტროპოლიტობა. 2007 წლის 25 დეკემბრიდან დადგენილ იქნა ტყიბულისა და თერჯოლის ეპარქიის მმართველად.
