სპორტი საქართველოში: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ქართული ავტოსპორტის განვითარება მნიშვნელოვანწილად განსაზღრა გასული საუკუნის [[70-იანები|70-იან]] წლებში''' [[რუსთავი|რუსთავის]] მახლობლად აგებულმა რესპუბლიკურმა სპორტულ - თექნიკურმატექნიკურმა კომპლექსმა, თუმცა სპორტის ამ სახეობის წარმომადგენლები [[სსრკ|სსრ კავშირის]] ჩემპიონატის პრიზიორთა შორის უფრო ადრე გამოჩნდენ. ამ საქმის სათავეში იდგნენ [[შოთა მამრიკიშვილი]], [[მიხეილ ლოგინოვი]], [[იგორ პოლტარაცკი]], [[შოთა ზარდიაშვილი]], [[თამაზ ცხაკაია]], [[ვლადიმერ გურჯიძე]].

პირველი ავტომრბოლელი, ვინც მაშინდელ [[ფორმულა 1]]-ის საბჭოური მოდელით წრიულ რბოლაში სსრ კავშირის ჩემპიონის ტიტული მოიპოვა ([[1975]]), იყო [[გურამ დგებუაძე]]. მან არაერთ გამოცდილ მეტოქეს აჯობა და საერთაშორისო შეჯიბრებების საგზურიც მიიღო. დგებუაძე ავტოსპორტში [[ბორის სუხიშვილი|ბორის სუხიშვილის]] და [[ბორის შულცი|ბორის შულცის]] რეკომენდაციით მოვიდა. ავტოსპორტს არაერთი სპორტსმენი აზიარა ოთარ არჯევანიძემ, რომლის ვაჟი - გიორგი წარმატებით გამოდის პრესტიჟულ ტურნირებში. [[2011]] წელს რალიში ევროპის ჩემპიონატის (1,6-ლიტრიანი ძრავი) ეტაპი მოიგო [[არჩილ ბიძინაშვილი|არჩილ ბიძინაშვილმა]].

[[1990-იანები|1990-იან]] წლებში დაიწყო ნიჭიერი ავტომრბოლის დავით ქაჯაიას სპორტული კარიერა, რომელიც [[2012]] წელს ევროპის თასის აღებით დაგვირგვინდა. ქაჯაიამ ევროპული ტიტული ნოგაროს ([[საფრანგეთი]])ავტოდრომზე Legends Cars-ში მოიპოვა. ამავე კლასში მსოფლიო სერიის ვიცე-ჩემპიონია სარბოლო ავტომობილების ცნობილი დიზაინერი, საქართველოს საავტომობილო სპორტის ასოციაციის პრეზიდენტი [[შოთა აფხაზავა]]. მისი თაოსნობთ [[2012]] წელს რუსთავში გაიხსნა საავტომობილო სპორტის თანამედროვე ცენტრი - Rustavi international Motorpark. ახალი ავტოდრომის ტრასას, რომლის სიგრძე 4,122 კმ, აქვს 7 მარცხენა და 5 მარჯვენა მოსახვევი, სტარტისა და ფინიშის 667-მეტრიანი სწორი მონაკვეთი. ტრიბუნები გათვლილია 7 ათას მაყურებელზე, ტრიბუნის ქვეშ განთავსებულია 24 ბოქსი. ავტოდრომს მიენიჭა Grade 2-ის ლიცენზია.

ავტოსპორტს არაერთი უცხოეთში მცხოვრები ქართველი მისდევდა, მათ შორის - თავადი [[დიმიტრი ჯორჯაძე]], სამეფო გვარისწარმომადგენელი [[ხორხე ბაგრატიონი]], პავლე ლაკია, [[ომარ კახიშვილი]], დავით რამიშვილი, რომლებმაც არაერთხელ დაიკავეს საპრიზო ადგილები [[ესპანეთი|ესპანეთის]], [[რუსეთი|რუსეთის]], [[გერმანია|გერმანიისა]] და სხვა ქვეყნების ჩემპიონატებში.<ref>http://sport.gov.ge/?pg=sporttypes&sportid=32</ref>

'''საქართველოში აფროსნობის განვითარებას საფუძველი ჩაეყარა XIX საუკუნის 90-იან წლებში.''' უცხოელ დიპლომატთა და მეწარმეთა სახსრებით [[ბათუმი|ბათუმში]] გაიხსნა პირველი იახტკლუბი, რომელმაც [[1920]]-იან წლებამდე იარსება. [[1924]]-30[[1930]] წლებში ბათუმის საზღვაო სადგურის მეზღვაურთა ინიციატივით აფროსანთა არაერთი შეჯიბრება გაიმართა, 1931 წელს კი მოეწყო პირველი გაცურვა ბათუმიდან სოხუმამდე და უკან. მოგვიანებით საქართველოს აფროსნები “დ-1” და “ს-60” ნავებით [[სევასტოპოლი|სევასტოპოლსა]] და [[ოდესა|ოდესაში]] ჩავიდნენ. პირველი თაობის წარმატებული აფროსნები იყვნენ [[ანასტას ავალიშვილი]], [[შაენ ავაქოვი]] და [[მიხეილ ქორიძე]]. [[1950-იანები|1950-იან]] წლებში ბათუმში ამ საქმეს სათავეში ჩაუდგნენ [[გივი კალანდაძე]] და [[ნიკოლოზ კადიევი]], სოხუმში – [[ვალერი მანშინი]] და [[სერგეი ლაპუშკინი]], [[ფოთი|ფოთში]] – [[თამაზ ზოიძე]], [[თბილისი|თბილისში]] – რევაზ გაჩეჩილაძე, [[ჯონი ბეიტრიშვილი]] და [[ნიკო ენუქიძე]]. [[1963]] წელს [[თბილისის ზღვა|თბილისის ზღვაზე]] გაიხსნა იახტკლუბი. თბილისის წყალჯომარდობის სადგურის დირექტორის ვლადიმერ ასათიანის თაოსნობით და ქალაქის სპორტკომიტეტის მხარდაჭერით რუსეთიდან ჩამოიტანეს მსუბუქი ნავები, მოაწყვეს პირველი საწვრთნელი გასვლები. [[1963]] წელს გაიმართა საქართველოს პირველი ჩემპიონატი, რომელშიც მონაწილეობდნენ თბილისის, სოხუმის, ბათუმისა და ფოთის აფროსნები. [[1964]] წლიდან საქართველოს გუნდი სისტემატურად გამოდიოდა [[საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირი|სსრკ]] ჩემპიონატებსა და ხალხთა სპარტაკიადებში. [[1971]] წელს სოხუმში გამართულ ზამთრის საკავშირო ჩემპიონატში სპორტის ოსტატის ნორმატივი პირველებმა შეასრულეს [[გიორგი შაქიაშვილმა]], [[თამაზ ზოიძემ]], ილია ფერაძემ და [[ზაურ ხუხუა|ზაურ ხუხუამ]]. [[1970-იანები|1970-იანი]] წლებიდან განვითარდა საკრეისერო აფროსნობაც. იახტა “კოლხეთის” ეკიპაჟი ხშირად მონაწილეობდა შავი ზღვის საკრეისერო რეგატებში, [[1992]] წელს კი [[თურქეთი|თურქეთის]] ღია ჩემპიონატში (“ეგეოსის ზღვის რეგატა”) მეორე ადგილი დაიკავა პირველი კლასის იახტებს შორის.

საქართველოს აფროსანთაგან ყველაზე დიდ წარმატებას მიაღწია თბილისელმა [[გურამ ბიგანიშვილი|გურამ ბიგანიშვილმა]], რომელიც “ვარსკვლავის” კლასში გამოდიოდა. [[1982]] და [[1984]] წლებში მან ორჯერ მოიპოვა სსრკ ჩემპიონის წოდება, [[1984]] წელს კი ევროპის ჩემპიონი გახდა. მონაწილეობდა ბარსელონისა და ატლანტის [[ოლიმპიური თამაშები|ოლიმპიურ თამაშებში]].

[[1990-იანები|1990-იანი]] წლებიდან საქართველოში აფროსნობის განვითარება შეფერხდა და [[2005]] წლისთვის იახტკლუბი მხოლოდ თბილისსა და ფოთში მოქმედებდა.

'''საქართველოს აფროსნობის ფედერაცია.''' დაფუძნდა [[1991]] წელს. აფროსნობის საერთაშორისო ფედერაციაში (ISAF) გაწევრიანდა [[1992]] წელს. პრეზიდენტები: [[ედუარდ კანდელაკი]] ([[1991]]-95[[1995]]), [[კონსტანტინე იოსელიანი]] ([[1995]]-[[1999]]), [[გურამ ბიგანიშვილი]] ([[1999]]-?),  <nowiki/>[[ჯუმბერ ცომაია]] (დღემდე).<ref>http://sport.gov.ge/?pg=sporttypes&sportid=3</ref>