დალმაცია: განსხვავება გადახედვებს შორის

1420—1797 დალმაცია ([[დუბროვნიკი]]ს გამოკლებით) [[ვენეცია|ვენეციის]] მფლობელობაშია, რომელიც დალმაციელ ვაჭრებს სახიფათო კონკურენტებად მიიჩნევდა და ცდილობდა სრულად ან ნაწილობრივ მაინც მოესპო დალმაციური ქალაქების გარევაჭრობა და ეკონომიკურად თავისზე გაეხადა დამოკიდებული. ვენეცია ზღვისპირა ქალაქების არამარტოარა მარტო პოლიტიკურ ცხოვრებაში ერეოდა და საკუთარი სურვილით უნიშნავდა მმართველებს, არამედ, ყველანაირად ცდილობდა შეეზღუდა საზღვაო მიმოსვლისა და ვაჭრობის შესაძლებლობები სლავებისთვის, რათა საკუთარი სავაჭრო მონოპოლია დაეწესებინა ადრიატიკაზე. ვენეციის ხელისუფლება თვითონ აწესებდა ბეგარას დალმაციიდან გასატან და შესატან საქონელზე და საკუთარი ინტერესების გათვალისწინებით ადებდა ყველაფერს ფასს. საქონელბრუნვა მკაცრად იყო რეგლამენტირებული. გარდა ამისა, ზღვისპირა ქალაქებისთვის იმ ქვეყნებთან ვაჭრობა იყო აკრძალული, რომლებიც ვენეციასთან საომარ მდგომარეობაში იმყოფებოდნენ.