ედუარ მანე: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 38:
სალონის ოფიციალური აღიარება მანემ ცხოვრების უკანასკნელ ორ წელიწადში მიიღო. 1876 წელს მან სალონში კომუნარების ლიდერის, ანრი როშერის პორტრეტი გამოფინა და სალონის მეორე ხარისხის მედალი დაიმსახურა. მაგრამ ჟიურის არ შეეძლო კომუნარის პორტრეტის შემფასებელი ყოფილიყო და ოფიციალურად ჟიურიმ იმავე სალონში გამოფენილ მანეს მეორე სურათს, — „ლომებზე მონადირის პორტრეტს“ მიანიჭა ეს ჯილდო.
 
აღსანიშნავია ედუარ მანეს ბოლო წლების შედევრი „ბარი ფოლი-ბერჟესი“ბერჟერში“ (1881–82). ეს სურათი შეიძლება შედევრად ჩაითვალოს, ვინაიდან ის გამოხატავს ნატურმორტს, პორტრეტს, სინათლის ეფექტებსა და ხალხის მოძრაობას. ოფიციალური აღიარება მანემ 1882 წელს მიიღო, როდესაც ის [[საპატიო ლეგიონის ორდენი]]თ დააჯილდოვეს.
 
ედუარ მანე ატაქსიით იყო დაავადებული.<ref>[https://bestpractice.bmj.com/topics/ka-ge/1097 ატაქსია] — ნევროლოგიური სინდრომი, რომელიც ხასიათდება კიდურების, სხეულის და ქალას კუნთების მოუხერხებელი, არაკოორდინირებული მოძრაობით.</ref> დაავადება სწრაფად პროგრესირებდა და მხატვარს არა მხოლოდ მუშაობა, არამედ გადაადგილებაც სულ უფრო და უფრო უჭირდა. 1883 წლის 19 აპრილს მან მარცხენა ფეხის ამპუტაციის ურთულესი ოპერაცია გადაიტანა, თუმცა 11 დღის შემდეგ, მოჩვენებითი გამოჯანმრთელების პირველი სიმპტომების მიუხედავად, საშინელ [[აგონია]]ში, — 1883 წლის 30 აპრილს გარდაიცვალა.<ref>[https://web.archive.org/web/20130126191621/http://www.rmj.ru/articles_6068.htm Болезнь и смерть Эдуарда Мане]</ref>
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ედუარ_მანე“-დან