კონფლიქტის პრევენცია: განსხვავება გადახედვებს შორის

კონფლიქტის პრევენციის კიდევ უფრო ფართო გაგება მოიცავს პოსტ-კონფლიქტურ რეაბილიტაციას და დიპლომატიურ ძალისხმევას. ამ პერსპექტივიდან, ეფექტურიეფექტიანი მედიაცია ახალი, უფრო დესტრუქციული კონფლიქტის პრევენციაა. ბუტროს ბუტროს-გალი (1992) კონფლიქტის პრევენციას ფართო დეფინიციას იყენებს და ანგარიშში „დღისწესრიგი მშვიდობისთვის“ მას შემდეგნაირად განსაზღვრავს: {{ციტატა|ეს არის ქმედება, რათა მხარეებს შორის კონფლიქტი არ წარმოშვას, არსებული უთანხმოებების ესკალაცია არ მოხდეს, და ძალადობრივი კონფლიქტის არსებობის დროს,შეზღუდოს მისი გავრცელება.“ გაეროს უშიშროების საბჭოს განმარტების მიხედვით, „ადრეული გაფრთხილება, პრევენციული დიპლომატია, პრევენციული განიარაღება, და პოსტ-კონფლიქტური მშვიდობის მშენებლობა კონფლიქტის პრევენციისურთიერთდაკავშირებული და ერთმანეთის შემავსებელი კომპონენტებია.}}

კონფლიქტის პრევენციას მიმართავენ მშვიდობიან პერიოდში, როცა ფიზიკური დაპირისპირების ალბათობა იზრდება და გარკვეული ინდიკატორები დაპირისპირების გამწვავებას მოასწავებენ. პრევენციის ეფექტურმაეფექტიანმა ზომებმა მოსახლეობას შესაძლოა თავიდან აარიდოს ომები, ადამიანთა იძულებითი გადაადგილებები, სიკვდილიანობა. ეფექტურიეფექტიანი პრევენციული პოლიტიკა საერთაშორისო საზოგადოებას თავიდან არიდებს პირდაპირი ჰუმანიტარული ინტერვენციისა და სამშვიდობო ოპერაციების ხარჯებს, ინტერვენციასთან დაკავშირებულპოლიტიკურ დაპირისპირებებს,შიდასახელმწიფოებრივი ომების ისეთ შედეგებს, როგორებიცაა ლტოლვილთა ნაკადი, იარაღის ტრეფიკინგი, ტრანსნაციონალური კრიმინალი და დაავადებების გავრცელება.

ეფექტურიეფექტიანი და ყოვლისმომცველი კონფლიქტის პრევენციის სტრატეგია მოიცავს ზემოაღნიშნულ სხვადასხვა ეტაპს და ყოველი ეტაპისთვის სხვადასხვა ტიპის ინსტრუმენტს. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა გამახვილდეს ადრეულ პრევენციაზე. კონფლიქტის პრევენციის ღონისძიებები სწორედ ამ ეტაპზე არის ყველაზე ეფექტურიეფექტიანი. მიუხედავად ამისა, პრევენციული დიპლომატია ყველაზე ნაკლებად არის განვითარებული და მას იშვიათდ მიმართავენ.