ოპერაცია ნეპტუნი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მას შემეგშემდეგ რაც [[ნაცისტური გერმანია|ნაცისტურმა გერმანიამ]] [[ოპერაცია ბარბაროსა]] განახორციელა და [[სსრკ|საბჭოთა კავშირს]] დაესხა თავს, [[იოსებ სტალინი|იოსებ სტალინმა]] [[დიდი ბრიტანეთი|დიდ ბრიტანეთს]] და [[აშშ|აშშ_ს]] მეორე ფრონტის გახსნა მოითხოვა დასავლეთში.{{sfn-2|Ford|Zaloga|2009|pp=8–9}} [[1942]] წლისთვის [[აშშ]] და [[სსრკ]] შეტანხმდენშეთანხმდენ მეორე ფრონტის აუცილებლობაზე მაგრამ, [[დიდი ბრიტანეთი|დიდი ბრიტანეთის]] [[პრემიერ-მინისტრი (გაერთიანებული სამეფო)|პრემიერ მინისტრმა]] [[ვინსტონ ჩერჩილმა]] გადაადებინა [[ფრანკლინ რუზველტი|ფრანკლის რუზველტს]] შეტევის დრო, რადგან ის შიშობდდაშიშობდა რომ [[მოკავშირეები]] ვერ გაუმკვალავდებოდნენ ნაცისტური გერმანიის არმიას.{{sfn-2|Ford|Zaloga|2009|p=10}}

[[ჩრდილოეთი|ჩრდილოეთ]] [[საფრანგეთი]]ს ნაცვლად სამიზნედ [[ხმელთაშუა ზღვა|ხმელთაშუა ზღვის]] სანაპირო აირჩა. [[1943]] წლის შუაშიშუა პერიოდში მოკავშირეებმა მოიგეს [[ჩრდილოეთ აფრიკის კამპანია]] და დაიწყო [[ხმელთაშუა ზღვის კამპანია]]. [[1943]] წლის [[აგვისტო|აგვისტოში]] [[მოკავშირეები|მოკავშირეებმა]] აიღეს [[სიცილია]] და დაიწყეს [[იტალია|იტალიაზე]] თავდასხმის დაგეგმვა. სწორედ ამ დროს აღმოსავლეთ ფრონტზე [[სსრკ|სსრკ_მ]] კონტრშეტევა დაიწყო და [[ნაცისტური გერმანია|გერმანელებს]] უმძიმესი დარტყმა მიაყენა გერმანიას [[სტალინგრადის ბრძოლა|სტალინგრადის ბრძოლაში]]. [[ვაშინგტონის კონფერენცია (1943)|ვაშინგტონის კონფერენციაზე]]{{sfn-2|Ford|Zaloga|2009|pp=10–11}} კი საბოლოოდ გადაწყდა [[ლა-მანშის სრუტე|ლამანშის სრუტის]] გავლით [[დიდი ბრიტანეთი|დიდი ბრიტანეთიდან]] [[ჩრდილოეთი|ჩრდილოეთ]] [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]] დესანტის გადასხმა და შემდეგ მეორე ფრონტის გახსნა. [[ფრანკლი რუზველტი]] და [[ვინსტონ ჩერჩილი]] [[სტალინი|სტალინს]] მეორე ფრონტის გახსნას [[1944]] წლის [[მაისი|მაისში]] დაპირდნენ.{{sfn|Wilmot|1997|pp=177–178, chart p. 180}}{{sfn-2|Churchill|1951|p=404}}

[[კვებეკის კონფერენცია|კვებეკის კონფერენციის]] შემდეგ, [[მოკავშირეები|მოკავშირეებმა]] შეჭრა [[1944]] წლის [[1 მაისი|1 მაისისვის]] დაგეგმეს,{{sfn-2|Wilmot|1997|p=170}} [[მოკავშირეთა საექსპედიციო ძალების უზენაესი შტაბბინა|მოკავშირეთა საექსპედიციო ძალების უზენაესი შტაბბინის]] მეთაურად [[გენერალი]] [[დუაიტ ეიზენჰაუერი]] დანიშნეს,{{sfn-2|Gilbert|1989|p=491}} [[ბერნარდ მონტგომერი|ბერნარდ მონტგომერის]] კი [[ოცდამეერთე არმია]] ჩააბარეს სადაც შედიოდნენ ჯარისკაცები, [[აშშ|აშშ_დან]], [[დიდი ბრიტანეთი|დიდი ბრიტანეთიდან]], [[ახალი ზელანდია|ახალი ზელანდიიდან]], [[კანადა|კანადიდან]], [[პოლონეთი|პოლონეთიდან]], [[ნორვეგია|ნორვეგიიდან]], [[ავსტრალია|ავსტრალიდან]], [[საფრანგეთი|საფრანგეთიდან]], [[ჩეხოსლოვაკია|ჩეხოსლოვაკიიდან]] და მოიცავდა ოპერაციაში მონაწილე ყველა ჯარისკაცს.{{sfn-2|Whitmarsh|2009|pp=12–13}} [[1943]] წლის [[31 დეკემბერი|31 დეკემბერს]] [[დუაიტ ეიზენჰაუერი|დუაიტ ეიზენჰაუერმა]] და [[ბერნარდ მონტგომერი|ბერნარდ მონტგომერიმ]] პირველად დაიწყეს გეგმების შედგენა, თავდაპირველად სანაპიროებზე სამი [[დივიზია |დივიზია]] უნდა გადაესხათ ორი [[დივიზია|დივიზიის]] მხარდაჭერით მაგრამ საბოლოოდ, [[მოკავშირეთა საექსპედიციო ძალების უზენაესი შტაბბინა|მოკავშირეთა საექსპედიციო ძალების უზენაეს შტაბბინაში]] ხუთ დივიზიიან დესანტზე შეთანხმდენ და მათ პარაშუტისტების სამი დივიზია დაუმატეს. რათა ფრონტი გაეწელადგაეწელათ და [[ჩერბურგ-ოქტევილე|ჩერბურგის]] აღება მოეხერხებინათ.{{sfn-2|Whitmarsh|2009|p=13}} საბოლლოდ [[ოპერაცია ოვერლორდი|ოპერაცია ოვერლორდში]] (რომელიც ოპერაცია ნეპტუნით დაიწყო) 39 დივიზიამ მიიღო მონაწილეობა: 22 [[აშშ|აშშ_დან]], 12 [[დიდი ბრიტანეთი|დიდი ბრიტანეთდან]], 3 [[კანადა|კანადიდან]], ერთი [[პოლონეთი|პოლონეთიდან]] და ერთც [[თავისუფალი საფრანგეთი|თავუსუფალო საფრანგეთდან]], სულ [[მოკავშირეები|მოკავშირეებმა]] ამ ოპერაციაში მონაწიკეობა 1 მილიონზე მეტიმეტმა ჯარისკაცისამხედრომ ჩართესმიიღო,{{sfn-2|Weinberg|1995|p=684}} ყველა მათგანს [[გენერალი]] მონტგომერი მეთაურობდა.{{sfn-2|Ellis|Allen|Warhurst|2004|pp=521–533}} ოპერაცია ასეთი მაშტაბების გამო [[ივნისი|ივნისისთვის]] გადაიდო.{{sfn-2|Whitmarsh|2009|p=13}}