ყვარყვარე IV: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ + ბმული |
მ +კატ. |
||
ხაზი 1:
'''ყვარყვარე IV ჯაყელი'''
ათაბაგი გახდა მამის გარდაცვალების შემდეგ, როცა ქვეყნის სამხრეთ თემებს [[თურქები]] არბევდნენ, სამთავროში კი შინაფეოდალური ორმი მძვინვარებდა. მესხ ფეოდალთა ერთმა ნაწილმა [[1576]] შეთქმულება მოაწყო ათაბაგთა ხელისუფლების წინააღმდეგ. ყვარყვარე IV-ს ენერგიულად ეხმარებოდა დედა
▲ათაბაგი გახდა მამის გარდაცვალების შემდეგ, როცა ქვეყნის სამხრეთ თემებს [[თურქები]] არბევდნენ, სამთავროში კი შინაფეოდალური ორმი მძვინვარებდა. მესხ ფეოდალთა ერთმა ნაწილმა [[1576]] შეთქმულება მოაწყო ათაბაგთა ხელისუფლების წინააღმდეგ. ყვარყვარე IV-ს ენერგიულად ეხმარებოდა დედა - [[დედისიმედი]]; სამთავროში მშვიდობის ჩამოგდება სულ უფრო ძნელდებოდა. ასეთ ვითარებაში, [[1578]], დაიწყო ირან-ოსმალეთის ომი. ათაბაგის სახლი მებრძოლი მხარეებისადმი დამოკიდებულების გამომჟღავნებას არ ჩქარობდა, როცა ჩილდირის ველზე აშკარა თურქთა გამარჯვება, ყვარყვარე IV-ის ძმა მანუჩარი 6 ათასი მხედრით სარდალ ლალა-ფაშას ეახლა და ვასალობა-მოხარკეობა აღუთქვა. ახალციხეში შესულ თურქებს ყვარყვარე IV ათაბაგმა მორჩილება გამოუცხადა. [[1578]] შემოდგომაზე, როცა ოსმალთა ლაშქარი შირვან-აზერბაიჯანიდან მობრუნდა და სამცხეზე გადმოიარა,ლალა-ფაშამ ყვარყვარე IV ათაბაგი და მისი ძმა [[მანუჩარ II | მანუჩარი]] [[სტამბოლი | სტამბოლს]] გააგზავნა. ახლა ოსმალეთი საათაბაგოს მოხარკეობას აღარ სჯერდებოდა, გადაწყვიტა იქ ოსმალური მიწისმფლობელობა შემოეღო და მხარე სანჯაყებად დაეყო. [[1579]] ოსმალებმა საათაბაგოს ტერიტორიაზე ჩილდირის საფაშო შექმნეს. სტომბოლს მყოფ ყვარყვარე IV-ს თავისი საბატონო "უწყალობეს" და ქრისტიანას გამოუშვეს, მანუჩარი კი გაამაჰმადიანეს და ჩილდირის ფაშობა უბოძეს. ამ ღონისძიებით ბოლო ეღებოდა სამთავროს სუვერენიტეტს.
[[კატეგორია:სამცხე-საათაბაგოს ათაბაგები]]
▲[[კატეგორია: ქართველები]]
[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1581]]
|