ივანე აფხაზი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ივანე ნიკოლოზის ძე აფხაზი''' (დ. [[1785]] ― გ. [[1831]]) — თავადი, რუსეთის არმიის გენერალ-მაიორი ([[1827]]).

მდივანბეგ [[ნიკოლოზ აფხაზი (მდივანბეგი)|ნიკოლოზ აფხაზის]] და მეფე [[გიორგი XII]]-ის ნათლულის სოფიო ნიკოლოზ ასულ გურამიშვილის შვილი. 1800 წელს ჩაირიცხა ეგერთა მე-17 პოლკში, იბრძოდა ომარ-ხანის წინააღმდეგ ([[ნიახურის ბრძოლა]], [[1800]]). მონაწილეობდა ყარაბაღის (1805), ყარაბაბის (1808), ასლანდუზისა (1812) და ლენქორანის (1813) ბრძოლებში. 1820 წლიდან იყო ეგერთა 44-ე პოლკის უფროსი, 1822 წლიდან - იმერეთის, 1827 წლიდან აზერბაიჯანის პროვინციების (ყარაბაღი, ნუხა, შირვანი) მმართველი. თავი გამოიჩინა, როგორც ნიჭიერმა ადმინისტრატორმა. რუსეთ-ირანისაირანის 1826-1828 წლებისა და [[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1828-1829)|რუსეთ-ოსმალეთის 1828-1829 წლების]] ომების დროს ჩაშალა აგენტების ცდა რუსეთის წინააღმდეგ აეჯანყებინათ ამიერკავკასიის მაჰმადიანური პროვინციების მოსახლეობა. 1830 წელს დაინიშნა ჩრდილოეთ ოსეთის სამხედრო ექსპედიციის უფროსად და დიდი როლი შეასრულა ჩრდილოეთ ოსეთის რუსეთთან შეერთებაში. ერთხანს იყო [[ვლადიკავკაზი]]ს კომენდანტი, შემდეგ გაიწვიეს პოლონეთში (გარდაიცვალა გზაში).