მეშვიდე ჯვაროსნული ლაშქრობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1244]] წელს მონღოლების შემოსევებს გარიდებულმა [[ხორაზმი|ხორაზმელებმა]], [[ეგვიპტე|ეგვიპტისკენ]] მიმავალ გზაზე [[იერუსალიმი]] დაიპყრეს. მათი მიზანი ეგვიპტელ [[მამლუქები|მამლუქებთან]] დაკავშირება იყო. იერუსალიმი დაინგრა და გადაიწვა. ქრისტიანებმა ვერ შეძლეს მყარად მოეკიდებინათ ფეხი იერუსალიმში, რადგან ხვარაზმელების დაპყრობამდე ორი საუკუნის მანძილზე, იერუსალიმი მუდამ ხელიდან ხელში გადადიოდა. ევროპელი რაინდების მიმართ [[რომის პაპი]]ს მოწოდებებს გამოხმაურებები არ მოყოლია. გერმანელი იმპერატორი [[ფრიდრიხ II დიდი|ფრიდრიხ II]] რომის პაპთან ბრძოლით იყო დაკავებული, [[ინგლისი]]ს მეფე [[ჰენრი III]] კი — ოპოზიციონერ ბარონებს ებრძოდა. ახალი ჯვაროსნული ლაშქრობის იდეით მხოლოდ [[საფრანგეთი]]ს მეფე ლუი IX დაინტერესდა. [[1245]] წელს ლუიმ უკვე საჯაროდ განაცხადა, რომ აპირებდა კიდევ ერთი ჯვაროსნული ლაშქრობის წამოწყებას. საფრანგეთის მეფემ [[ნორვეგია|ნორვეგიის]] მეფე [[ჰაკონ IV]]-ს ელჩი გაუგზავნა და ლაშქრობაში მონაწილეობა შესთავაზა. თუმცა ლუის მოწვევა, ჰაკონმა არ მიიღო.

 

ფრანგებმა ეგვიპტეში გადასვლისთანავე, [[6 ივნისი|6 ივნისს]] [[დუმიატი]] განსაკუთრებული წინააღმდეგობის გარეშე აიღეს. იერუსალიმზე შესატევად მდიდარი ეგვიპტე, თავის ჯარისთვის ლუის იდეალური ბაზად მიაჩნდა. ჯვაროსნები დუმიატში ექვსი თვით ჩარჩნენ, ამასობაში ფრანგმა ჯარისკაცებმა საბრძოლო სულიკვეთება დაკარგეს და ძარცვას მიყვეს ხელი.